Zodra je station Amsterdam Centraal uitwandelt, rijzen schuin tegenover je de tweelingtorens en de 58 meter hoge koepel van de Sint Nicolaas-basiliek op. Pal ernaast bevindt zich de pastorie van kapelaan Schilder (“zeg maar Jim”): een lange, slanke vijftiger met heldere ogen en een rustige stem. Dat hij sinds 2012 een priesterboordje draagt, had vooraf niemand kunnen bedenken – hijzelf al helemaal niet.
Tot bloei gekomen
“Christus en ik zijn, met eerbied gesproken, bijna buren,” vertelt hij in een vergaderruimte op de eerste verdieping. Rechts van hem kijkt paus Franciscus vanaf een foto minzaam lachend toe. “Ik woon naast de kerk en dat is voor katholieken in de meest letterlijke zin een Godshuis: Christus woont daar, permanent. Dat ik als priester dag en nacht zo dicht bij Hem mag zijn, maakt dat ik me een bevoorrecht mens voel. Zoals Samuël in de tabernakel dicht bij God was.”
De Nicolaas, in de jaren zeventig ternauwernood aan de sloopkogel ontsnapt, is in de afgelopen jaren grondig gerestaureerd, tot basiliek uitgeroepen en verrassend genoeg weer tot bloei gekomen. “Zaten er destijds nog maar dertig mensen in de zondagse viering, tegenwoordig zijn er gemiddeld zo’n driehonderd gelovigen. Betrokken mensen. Geen gewoonte-, maar keuzekatholieken. Vorig jaar bij de paasviering stonden de mensen zelfs tot buiten op de stoep. Zo druk had ik het niet eerder meegemaakt.” Lees hier verder....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten