In het Reformatorisch Dagblad staat een heel boeiend interview
met Prof. dr. W. van Vlastuin van de Hersteld Hervormde Kerk over de katholiciteit
in zijn denominatie en andere Gereformeerde kerken. Prof. Vlastuin durft
eerlijk in de spiegel te kijken en komt met opmerkelijke conclusies, hij durft
stellige conclusies trekken. Hier enkele opmerkelijke citaten van hem:
“De eenheid van de Rooms-Katholieke Kerk houdt ons inderdaad een
spiegel voor. We zijn zo modern dat we niet eens meer lijden onder de
verscheurdheid.”
...
“Dat de kerk voor hen echt het lichaam van Christus is. Dat kun je je
niet concreet genoeg voorstellen. Men dacht vanuit de zichtbare kerk en vanuit
het geheel. Eén hoofd met een ongedeeld lichaam. Als de kerk werkelijk het
lichaam van Christus is, kan er maar één kerk zijn. Die twee zijn onlosmakelijk
aan elkaar verbonden. Christus is present in het lichaam. Cyprianus benadrukt
daarnaast dat de kerk de tempel van de Heilige Geest is. In de kerk ben je dus
in aanwezigheid van de Geest.”
...
“Bij elke scheuring van de kerk verlies je iets van de volheid van het
geloof. In mijn boek gebruik ik het beeld van een bloem waar alle blaadjes uit
getrokken zijn. Dat is de situatie van vandaag. We zien losse blaadjes in de
vorm van denominaties. Die hebben iets te maken met de bloem, maar ze zijn het
niet meer. Je kunt de blaadjes bij elkaar leggen, maar daarmee heb je de bloem
niet terug. Het geheel is meer dan de som van de delen.”…” We hebben het over
de blaadjes, niet over de bloem. Afgezien van de vraag of de blaadjes nog
leven.”
...
“Onze grondhouding is vaak dat wij over de waarheid beschikken.
Vervolgens kijken we om ons heen of er nog mensen zijn bij wie we geestelijke
herkenning ervaren. Zo maak je jezelf tot uitgangspunt. Heel wezenlijk is voor
mij wat Paulus zegt in Efeze 3:19. We hebben al de heiligen nodig om iets te
verstaan van de lengte, de breedte, de hoogte en de diepte van de liefde van
Christus. Dat is anti-exclusief: een denken vanuit het geheel en vanuit
Christus. Het benadrukken van het eigene van de denominatie waartoe we behoren
is in z’n ultieme vorm het kenmerk van een sekte.”
“We zullen moeten erkennen dat
we de kerk als lichaam van Christus kwijt zijn”, stelt u in uw boek. Dat is
nogal een uitspraak.
„Ja, we zien wel denominaties, maar zien wij de kerk als lichaam van
Christus? Door mijn onderzoek ben ik me nog meer bewust geworden van de
gebrokenheid en mijn verlegenheid met die situatie. Aan de andere kant beleef
ik nu bij het betreden van de kerkzaal op zondag bewuster dat ik in het lichaam
van Christus en in de tegenwoordigheid van Hem treed. En dat het dáár moet
gebeuren. De ontmoeting met God is er in de eerste plaats in de kerk, en pas in
de tweede plaats in de binnenkamer. Deze volgorde is onomkeerbaar. In de kerk
zijn we op de heiligste plaats in de wereld; de brandende braambos.”
De analyse van prof. Van Vlastuin is grofweg goed, en terecht worden grote woorden gebruikt
tegen de versplintering in Gereformeerde kring, maar nu nog de daad bij het
woord voegen……
Voor mij is het individualisme in de gereformeerde kerken een
belangrijk reden geweest om Rooms Katholiek te worden. Zie ook dit artikel over
de Dogmatiek
van Prof. Bavinck.
Boeiend in dit kader is ook volgend
artikel over de blijvende en positieve kenmerken van de ware Kerk.
“Het is duidelijk dat de Kerk een beschikbare gids moet zijn voor armen
zowel als rijken, geleerden en niet-geleerden, haar kenmerken moeten erg
simpel, helder en begrijpelijk zijn. Deze kenmerken moeten niet afhankelijk
zijn van opleiding, niet naar voren gebracht worden door een zeer diepzinnige
redenering, maar moeten direct de verbeelding aanspreken en het gevoel
prikkelen. Ze moeten een soort intern bewijs in zich dragen die de voortdurende
discussie overstijgt en die de waarheid zelfevident maakt.”
- John Henry Cardinal
Newman, Essays, I, noot 4 -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten