Terechte en onterechte kritiek op de Islam

De Islam ligt onder hevige kritiek door de film Fitna van de politicus Geert Wilders, maar al langer is er hevige kritiek te horen van Ayaan Hirsi Ali, Theo van Gogh, Prof. Pim Fortuyn en vele anderen. Op zich voel ik niet de geringste neiging om de Islam te verdedigen, als Nederlander zie ik geen enkele noodzaak om het op te nemen voor een godsdienst die ons volk vreemd is, te weten de Islam. Er is echter een andere reden dat ik het niet eens ben met de kritiek die vandaag gegeven wordt op de Islam. De aanstootgevende aspecten van de Islam zijn namelijk deels – weliswaar verwrongen en vervormde – oude Joodse en christelijke principes.

Deze principes, vooral afgeleid van de Tien Geboden – de wet van Mozes – hebben lange tijd doorgewerkt in de westerse, christelijke cultuur. Het christendom was weliswaar gebaseerd op het plaatselijke gewoonterecht, maar daarin fungeerden de Tien Geboden als toetsstenen en piketpalen van het recht. In de praktijk sloten het rechtsbesef dat uit de Tien Geboden sprak en dat van de Europese volkeren opvallend goed op elkaar aan. De opvatting over “het eeuwige huwelijk” zoals die bijvoorbeeld bij de Germanen werd gevonden, impliceerde tegelijkertijd een verwerping van overspel, zoals ook de wet van Mozes duidelijk aangaf.

Het moderne Europa, en het moderne christendom, zijn echter ver afgeweken van de oorspronkelijke christelijke rechtsbeginselen en opvattingen. De discussie omtrent de Islam drukt ons op de oorsprong en de basis van het Europese en Christelijke rechtsdenken. Het is te makkelijk om de Islam aan te vallen op principes die ook in de Bijbel zijn te vinden. Er zijn weliswaar grote verschillen tussen christendom en Islam, maar in het erkennen van de verschillen worden de overeenkomsten nog niet weggewuifd.

Het eigene van het christendom inzake wet en rechtshandhaving is een te groot onderwerp om in deze context te behandelen. Maar het is een goede en noodzakelijke zaak om in het licht van de Islamdiscussie duidelijk te maken welke duidelijke principes de Bijbel hanteert ten overstaan van een Koran. De discussie is te belangrijk om met moderne gemeenplaatsen te voeren, die op voorhand elke klassieke moraliteit laten varen. In onderstaande tekst wil ik dit alles nader verduidelijken en aantonen.

Er is maar één God
Voor moslims is er maar één God en dat is Allah, en er is maar één godsdienst die heilig, goed en volmaakt is en dat is de Islam. In de film Fitna van Wilders worden enkele moslims geciteerd die op TV zeggen: “De Islam is een heilig geloof. Het beste geloof dat er is. Als iemand zich bekeerd tot het christendom verdient hij de doodstraf.“ En: “Islam is superieur aan de joden, de christenen, de boeddhisten en de hindoes. De enige wet die Allah erkend is de islam. En wie iets anders dan de islam nastreeft, zal nooit geaccepteerd worden. “ Dit soort uitspraken is voor moderne Nederlanders een grote ergernis, moderne Nederlanders die veelal postmodern geworden zijn, die niet geloven dat er een absolute waarheid bestaat.

Toch is het niet zo heel veel anders dan wat een goed christen zal zeggen over zijn God en over zijn godsdienst. Om een enkel voorbeeld te geven uit de Bijbel: “Daarom zijt Gij groot, HEERE God! Want er is niemand gelijk Gij, en er is geen God dan alleen Gij, naar alles, wat wij met onze oren gehoord hebben.” (Sam 7: 22). Ja er wordt zelfs de spot gedreven met andere goden, die andere goden worden afgoden genoemd, bedenksels van mensen, hersenspinsels die niets kunnen en die je niet kunnen helpen: “Wat zal het gesneden beeld baten, dat zijn formeerder het gesneden heeft? of het gegoten beeld, hetwelk een leugenleraar is, dat de formeerder op zijn formeersel vertrouwt, als hij stomme afgoden gemaakt heeft? (Hab. 2: 18)”. En dat een volk zo zijn eigen God voorop stelt en superieur acht is normaal en altijd zo geweest, het is zelfs een eerste vereiste om te overleven als volk. Dostojewski drukte het als volgt uit in zijn roman Boze geesten: “Het volk – dat is de belichaming van God. Elk volk is slechts zolang een volk, als het zijn eigen speciale god heeft en alle andere goden ter wereld verwerpt zonder enig voorbehoud; zolang het erin gelooft dat het door zijn God zal overwinnen en alle andere goden uit de wereld zal verdrijven. Zo geloofde iedereen sinds het begin der tijden, alle grote volken althans, alle volken die zich ook maar enigszins onderscheiden hebben, alle volken die aan het hoofd van de mensheid hebben gestaan. Het is onmogelijk tegen de feiten in te gaan.” En voor wie nog niet overtuigd is: “Als een groot volk niet gelooft dat in hem alleen de waarheid besloten ligt – absoluut en uitsluitend in hem -, als het niet gelooft dat het ’t enige volk is, geschikt om allen op te wekken en te redden door zijn waarheid, dan verandert het terstond in etnografisch materiaal, dan is het geen groot volk meer! Een werkelijk groot volk kan zich nooit tevreden stellen met een tweederangs rol in het mensdom, of zelfs met een eersterangs, doch alleen maar met beslist de eerste rang. Waar dit geloof verloren gaat, daar is geen volk meer. “

Toch is er ook een wezenlijk verschil tussen Islamieten en Christenen in de benadering van hun geloof en godsdienst. En dat is al te zien in de citaten uit de Wilders-film. Er wordt gezegd: Islam is superieur aan de joden, de christenen, de boeddhisten en de hindoes. Hier wordt dus niet gezegd dat de God van de Islam (Allah) groter is dan alle andere goden, die afgoden zijn. Maar er wordt gezegd dat de Islam groter is dan de Joden, Islam is groter dan de hier benoemde volken/mensen. Niet voor niets voelt Israël de sterke dreiging vanuit de Islamitische wereld, het hele Joodse volk willen de Islamieten uitroeien. Een Christen zal wel zeggen dat zijn God groter is dan alle andere goden, die zelfs niet eens bestaan, laat staan dat ze zouden kunnen helpen, maar niet dat het Christelijk geloof groter is dan alle Arabieren. Daarnaast ligt in de kern van het Christelijk geloof besloten dat alle mensen – ook de christenen – van nature zondig zijn en de straf van God verdienen, een Arabier niet meer of minder dan een Nederlander of Vlaming. Wanneer een Christen zalig wordt, dan is dat enkel en alleen door de genade van God. En dat is een besef dat node gemist wordt binnen de Islam. Dit christelijke principe zet alles in zijn juiste proporties en voorkomt hoogmoedigheid en eigendunk.

Doodstraf
En dan is er de volgende grote ergernis voor veel moderne mensen, en dat is de doodstraf. Zo laat Wilders in zijn film een Imam aan het woord die in de El Taweeh Moskee gezegd heeft: “Als de gehuwde man, Allah behoede, overspel pleegt, of de gehuwde vrouw overspel pleegt dan wordt zij gestenigd.” Zover mijn kennis van de Koran reikt is dit niet noodzakelijkerwijs de straf voor een overspeler of overspeelster, Soera 24:2 zegt dat 100 stokslagen een gepaste straf is, en Soera 4: 16 zegt dat ze met rust gelaten mogen worden wanneer ze berouw hebben.

De Bijbel geeft duidelijk aan dat steniging een rechtvaardige en gepaste straf op overspel is. Zo zegt Leviticus 20: 10: “Een man ook, die met iemands huisvrouw overspel zal gedaan hebben, dewijl hij met zijns naasten vrouw overspel gedaan heeft, zal zekerlijk gedood worden, de overspeler en de overspeelster.” Nu kent het Christendom – en ook de Bijbel – geen praktijk van rücksichtsloze uitoefening van straffen. Het leven kent meerder dimensies waarin een weg gezocht moet worden voor rechtvaardigheid die en het leven bewaard en zo nodig herstelt en de geschonden rechtsverhoudingen wreekt en zo nodig verzoent. Maar wie weet heeft van de vaak levensverwoestende gevolgen van overspel en de gewetenloosheid van menige dader, kan niet anders dan het dreigende karakter van de doodstraf op overspel onderstrepen als zijnde rechtvaardig. Van deze rechtvaardige opvatting is het Nederlandse volk wel heel ver afgeweken met haar toelating van echtscheiding, hertrouwen en haar publieke verheerlijking van overspel en ontucht in films, tijdschriften in alle boekhandels en tankstations, billboards en zogenaamde moderne literatuur.

Kijkend naar het verschil tussen de strafpraktijk binnen Islamitische kringen en Christelijke valt op dat de rechtshandhaving in Islamitische kringen niet altijd even zorgvuldig is. Allereerst schrijft de Bijbel heel nauwkeurig voor wanneer en op welke wijze een dergelijke straf (doodstraf) gevonnist mag worden, hoeveel getuigen nodig zijn, wie moeten oordelen, enz. Verder is het zo dat in veel gevallen bij de Moslims onduidelijk blijft of de straf even noodzakelijk en rechtvaardig is wanneer de man overtreed, als ook wanneer de vrouw overtreed. In bovenstaand citaat, wordt zij gestenigd, wordt immers alleen gesproken over stenigen van de vrouw. De Bijbel is er echter duidelijk over dat de straf geldt voor: overspeler en overspeelster.

Homoseksualiteit
En ander citaat in de film richt zich tegen de visie van de Islam op homoseksualiteit. Een moslim zegt in de film: “Je mag in Nederland bijvoorbeeld overspelig zijn of homo. Maar ik voel me niet geroepen om daaraan mee te doen, want de islam vindt zoiets een misdaad.”. Wat is er mis moet die uitspraak, tot heel kort geleden zagen vrijwel alle Nederlanders homoseksualiteit toch als een afwijking, net als pedofilie en bestialiteit? Het wordt toch als tegennatuurlijk gezien door ongeveer alle volken en culturen. En de Bijbel wijst ook op de tegennatuurlijke aard van homoseksualiteit: “Wanneer ook een man bij een manspersoon zal gelegen hebben, met vrouwelijke bijligging, zij hebben beiden een gruwel gedaan; zij zullen zekerlijk gedood worden; hun bloed is op hen! (Lev. 20: 13)”. Een ieder die een korte studie maakt van de mannelijke anatomie kan zien dat een man niet gemaakt is om te slapen met een andere man, kan zien dat het tegennatuurlijk is. Terwijl biologisch gezien man en vrouw voor elkaar gemaakt zijn.

Ook betreffende dit aspect is het de liefde die node gemist wordt in Islamitische kring. Het zijn toch vooral Christelijke hulpverleners die zorg bieden aan homofielen, mensen die zich aangetrokken voelen tot iemand van dezelfde sekse, maar niet leven als ‘praktiserend’ homoseksueel? Homoseksualiteit heeft immers alles te maken met een gebroken man en/of vrouw beeld, soms door seksueel misbruik in de vroege jeugd, soms door ernstige verstoring van de relatie met de vader en/of moeder. Een Christen zal, als het goed is, zijn ogen nooit sluiten voor de zonde, en die zonde niet goedpraten of bagatelliseren. Maar tegelijk zal hij ook rekening houden met de mogelijkheid van bekering en verandering. In de Bijbel wordt ook gesproken van mensen die homoseksueel zijn (mannen die bij mannen liggen), maar die dit niet meer zijn, die ‘genezen’ zijn van hun homoseksualiteit (1 Kor. 6: 10, 11). Een mogelijkheid die de Imams, voor zover ik weet, niet kennen.

Positie van vrouwen
En dan is er nog de discussie over de hoofddoek en de onderdrukking van vrouwen. Wilders beklaagt zich in zijn film erover dat de Nederlandse overheid geen verbod heeft ingesteld op de boerka. En hij wijst op de onderdrukking van vrouwen in moslim landen. En ja, de Koran stelt dat de man boven de vrouw staat: “Mannen zijn voogden over de vrouwen omdat Allah de enen boven de anderen heeft doen uitmunten en omdat zij van hun rijkdommen besteden. Deugdzame vrouwen zijn dus zij, die gehoorzaam zijn en heimelijk bewaren, hetgeen Allah onder haar hoede heeft gesteld. En degenen, van wie gij ongehoorzaamheid vreest, wijst haar terecht en laat haar in haar bedden alleen en tuchtigt haar. Als zij u dan daarna gehoorzamen, zoekt geen weg tegen haar. (Soera 4: 34)”. Naar dit gebruik wordt ook geleefd, Joris Luyendijk koos niet voor niets als titel voor zijn boek over de cultuur in het huidige Egypte: ‘Een goed man slaat soms zijn vrouw’.

Dat de man boven vrouw staat dat zegt ook in de Bijbel: “Gij vrouwen, weest aan uw eigen mannen onderdanig, gelijk aan den Heere; Want de man is het hoofd der vrouw, gelijk ook Christus het Hoofd der Gemeente is; en Hij is de Behouder des lichaams. (Ef. 5: 23, 23)” Volgens Bijbels voorschrift is het zelfs goed wanneer vrouwen hun man ‘heer’ noemen , zoals ook Sara gedaan heeft (1 Pet. 3: 6).

Maar er is ook wel een verschil te noemen, een verschil dat van grote betekenis is en dat grote consequenties heeft, namelijk het accent dat de Bijbel legt op de liefde van de man voor zijn vrouw. De Bijbel zegt dat de man zijn vrouw moet liefhebben (Ef 5: 25), zijn vrouw moet verheugen (Deut. 24: 5), haar troosten, voeden en beschermen (Ef. 5: 29). Ja, hij heeft heerschappij over haar, maar hij moet die heerschappij met voorzichtigheid en matigheid gebruiken (1 Pet. 3: 7). Een boodschap die u niet snel zult vinden in de Koran!

Als moderne en liberale Nederlanders al over onderdrukking van vrouwen en over misbruik willen spreken, laten ze dan allereerst naar Nederland kijken, waar prostitutie gelegaliseerd is, porno overal te koop is, ongeboren meisjes (en jongetjes) gedood worden door abortus, vrouwen continu opgejaagd worden omdat ze niet thuis mogen blijven om voor de kinderen te zorgen, maar moeten werken, en vrouwen aan hun lot overgelaten worden wanneer hun man er met een jonge blonde deerne vandoor gaat.

Hirsi Ayaan heeft zich ernstig opgewonden over de positie van vrouwen in de Islam: “Mohammed zegt dat een vrouw binnenshuis moet blijven, een sluier moet dragen, bepaald werk niet mag verrichten, niet hetzelfde erfrecht heeft als haar man, gestenigd moet worden als zij overspel pleegt (Ayaan Hirsi Ali in Trouw 25-01-2003)”. Deels zal er inderdaad misbruik en onrecht zijn ten opzichte van vrouwen, als gevolg van de zonde zal de man over de vrouw heersen, en hij doet dat niet altijd in liefde, zoals de Bijbel eist, maar vaak ook in hardheid en zelfs wreedheid. Juist in moslimlanden zal dit het geval zijn, aangezien de Koran niet het boek van de liefde is, maar van een harde God op afstand. De Koran zegt bijvoorbeeld ”Uw vrouwen zijn een akker voor u – komt daarom tot uw akker, zoals het u behaagt en doet goed voor uzelf (Soera 2: 223)”, daar staat het genot en eigenbelang van de man voorop. Heel anders spreekt de Bijbel waar staat: “De man zal aan de vrouw de schuldige goedwilligheid betalen; en desgelijks ook de vrouw aan den man. De vrouw heeft de macht niet over haar eigen lichaam, maar de man; en desgelijks ook de man heeft de macht niet over zijn eigen lichaam, maar de vrouw. Onttrekt u elkander niet, tenzij dan met beider toestemming voor een tijd, opdat gij u tot vasten en bidden moogt verledigen; (1 Kor. 7: 3-5)” De man heeft dus niet de beschikking over het lichaam van zijn vrouw, maar zij heeft beschikking over zijn lichaam. En zij heeft als vrouw geen beschikking over haar eigen lichaam, maar haar man.

En dan de door velen vervloekte hoofddoek. Ook hier zijn de grondlijnen niet zo verschillend als menigeen zal denken. De Koran zegt: “En zeg tot de gelovige vrouwen dat zij ook haar ogen neergeslagen houden en hun passies beheersen, en dat zij haar schoonheid niet tonen dan hetgeen ervan zichtbaar moet zijn, en dat zij haar hoofddoeken over haar boezem laten hangen, en dat zij haar schoonheid niet tonen behalve aan haar echtgenoot of haar vader of de vader van haar echtgenoot, of haar zonen (Soera 24: 31)”. Ook binnen islamitische kringen is er over deze zinsnede wel heel wat discussie, maar heel algemeen wordt toch wel gevonden dat een goed moslima haar hoofd bedekt wanneer ze naar buiten gaat. Hier wordt dit vooral gekoppeld aan het bedekken van haar schoonheid, aan het voorkomen van ontucht. Een terechte waarschuwing die menig Nederlands meisje die haar decolleté aan iedereen laat zien, die korte truitjes met blote buik draagt en korte rokjes, zich zou mogen aantrekken. Zoals ook menigmaal nodig is dat gelovige mannen hun ogen neergeslagen houden en hun passies beheersen (Soera 24: 30).

Heel algemeen wordt in Nederland de hoofddoek van moslimvrouwen echter ook gezien als een teken van haar onderdanigheid aan haar man, een logische en ik denk juiste interpretatie. Die twee horen heel natuurlijk bij elkaar: “Doch ik wil, dat gij weet, dat Christus het Hoofd is eens iegelijken mans, en de man het hoofd der vrouw, en God het Hoofd van Christus. (…) een iegelijke vrouw, die bidt of profeteert met ongedekten hoofde, onteert haar eigen hoofd; want het is een en hetzelfde, alsof haar het haar afgesneden ware. (1 Kor. 11: 3-5)“ De Bijbel kent dus ook de bedekking van het hoofd van de vrouw, ze moet haar hoofd bedekken tijdens het gebed en de openbare godsdienst oefening, en de betekenis is dat ze zich gewillig plaatst in de orde die er is. De orde namelijk van God die het hoofd is van Christus, Christus die het hoofd is van de man en de man die het hoofd is van de vrouw. Dat geeft de gezagsverhouding weer, in die orde plaatsen man en vrouw zich, de man plaatst zich onder Christus en de vrouw onder de man.

Opvallend is natuurlijk dat moslimvrouwen de hoofdbedekking buitenshuis altijd moeten dragen, terwijl in de Bijbel met name wordt gesproken over de bedekking tijdens de godsdienstoefening. De hoofdbedekking buitenshuis voor zowel mannen als vrouwen was ook in Europa gemeengoed. Het christelijke gebod gaat daar niet in de eerste plaats over, al moeten we zeggen dat het verdwijnen van de hoofdbedekking uit het straatbeeld gepaard ging met het verdwijnen van de vrouwelijke hoofdbedekking uit diverse kerken als de Rooms-katholieke Kerk waar het tot in de jaren ’60 normaal vrij werd gevonden wanneer een vrouw met bedekt hoofd de eredienst bijwoonde. Verder is het verschil dat het bij Moslims meer staat in het kader van bedekken van schoonheid en niet in het kader van onderdanigheid. Zoals ik al eerder zij is er wel wat te zeggen voor een waardige kleding voor de vrouw (en de man), zodat niet alle schoonheid getoond wordt. Maar wanneer niet tegelijkertijd gesproken wordt over de zonde van de ogen (hoe kijken we naar de ander) dan leidt een bedekkingpraktijk er uiteindelijk toe dat een vrouw zich geheel en al bedekken moet. Bij de islam – en deels bij de Joden – is dat op een karikatuur van het Bijbelse gebod uitgelopen.

Gebruik van geweld
Nog iets over geweld en de Islam, niet zo’n makkelijk onderwerp. Dat er een relatie is tussen geweld en de Islam valt nauwelijks te ontkennen. Een ieder die de islam beledigd is zijn leven niet zeker, LiveLeak haalt Fitna van internet na ernstige bedreigingen, Wilders moet dag en nacht beveiligd worden, Salman Rushdie is vele jaren nadat zijn boek geschreven heeft zijn leven nog steeds niet zeker, en de lijst zou nog veel langer te maken zijn. De gelovige moslims doen dit in opdracht van de Koran, daar staat immers Soera 9: 5: “Wanneer de heilige maanden voorbij zijn, doodt dan de afgodendienaren waar gij hen ook vindt en grijpt hen en belegert hen en loert op hen uit elke hinderlaag. Maar als zij berouw hebben en het gebed houden en de Zakaat betalen, laat hun weg dan vrij. Voorzeker, Allah is Vergevensgezind, Genadevol.” Wilders citeert in zijn film ook dergelijke teksten.

De Bijbel en de calvinistische leer spreken ook over strijd en over de wraak van God, al is het op een heel andere wijze. In artikel 37 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis (de Confessio Belgica) staat duidelijk dat wij met blijdschap en verlangen mogen uitkijken naar Gods wraak over zijn en onze vijanden: “En daarom is de gedachtenis van dit oordeel (…) zeer wenselijk en troostelijk voor de vromen en uitverkorenen; (…) en zij zullen de schrikkelijke wraak zien, die God tegen de goddelozen doen zal, die hen getiranniseerd, verdrukt en gekweld zullen hebben in deze wereld”. Een oordeel dat wij dus niet hier en nu uitvoeren, maar dat God in het laatste oordeel zal vellen. Daarom is dit een christelijk gebed van Gods gemeente: “Hoelang, o heilige en waarachtige Heerser, oordeelt en wreekt Gij ons bloed niet van degenen, die op de aarde wonen? (Open. 6: 10)”. Ook de Heidelbergse Catechismus spreekt op vergelijkbare wijze: “Wat troost u de wederkomst van Christus om te oordelen de levenden en de doden? Antw. (…) Die al Zijn en mijn vijanden in de eeuwige verdoemenis werpen, maar mij met alle uitverkorenen tot Zich in de hemelse blijdschap en heerlijkheid nemen zal ” (Vraag en antwoord 52 van de Heidelbergse Catechismus). In vele teksten in het Nieuwe Testament wordt het oordeel en de wraak van God aangezegd, ook Christus zelf heeft vaak op deze wijze gesproken. Wanneer er staat ‘ Wee u’, betekent dit immers: hun zal een eeuwige ellende overkomen .

Wanneer we nu kijken naar de verschillen tussen Islam en Christendom dan zijn die er zeker ook. Geweld wordt in de Bijbel allereerst niet verheerlijkt, het is iets tijdelijks, het zal er op de nieuwe hemel en de nieuwe aarde niet meer (hoeven) zijn. Geweld heeft een plaats in de vergelding van het kwaad, in een rechtvaardige straf over zonden, bijvoorbeeld steniging bij godslastering, overspel en hekserij. Het heeft een plek in het beschermen en bevrijden van het door God beloofde land, in het geval van Israël het land Kanaän. Terwijl Mohammed en Allah in beginsel moslims oproepen tot jihad, daar is het in de Bijbel God zelf die straft, en God die mensen vooral oproept tot Recht. Christendom kent net als Jodendom vergelding wanneer het Recht geschonden wordt; de Islam is een godsdienst van permanente oorlog tegen ongelovigen (Dar al-Harb).

Typerend is hierbij ook het verschil tussen het gebod in de Koran: “Het betaamt een gelovige niet, een andere gelovige te doden (Soera 4: 92)” en het Bijbelse gebod dat het verbod op doodslag niet beperkt tot alleen de gelovigen, maar tot ieder mens: “Gij zult niet doodslaan (Deut. 5: 17)”. Hier zou veel meer over te zeggen zijn, maar voor nu laten we het hierbij.

Conclusie
In de film van Wilders geeft een Imam een verstandig advies aan alle moslims: “Ze moeten politieke partijen afzweren en het wereldse gedachtegoed zoals liberalisme, democratie, socialisme en alles wat ernaar riekt en aan ’t menselijk brein is ontsproten.” Het is een voluit christelijke gedachte die hier wordt verwoord, het doet bijvoorbeeld denken aan de woorden van Robert Lemm die zei: “Rechts van de conservatief staat de “reactionair”. Die beroept zich op gezag van bovenaf, van God via altaar en kroon. Joseph de Maistre is hiervan de belangrijkste vertegenwoordiger, met in zijn kielzog Juan Donoso Cortés, Louis de Bonald en nog anderen. Hun maatschappijbeeld steunt volledig op het christendom in zijn katholieke vorm, met leergezag en hiërarchie. Ze verwerpen het liberalisme en het socialisme, en ze zien in de democratie het grootste gevaar voor Europa. ” Ook de in protestants christelijke kring zeer gerespecteerde Groen van Prinsterer had scherpe kritiek op het liberalisme. Hij zag het liberalisme als een bedreiging voor de Europese beschaving. De geest van de revolutie was duidelijk naar voren gekomen in de prediking van Rousseau (1712-1778), in de twijfelzucht van Voltaire (1694-1778), in het cynisme en de ijdelheid van Diderot (1713-1784) en zijn volgelingen. Zij bedreigden de fundamenten van de Westerse beschaving.

Mijn aanwijzen van enige overeenkomsten tussen Islam en Christendom is geenszins bedoeld om de verschillen tussen beide godsdiensten te bagatelliseren, maar slechts om aan te tonen hoezeer het westerse Christendom is aangetast door het revolutionaire en moderne denken van de Verlichting. Het gevaar is niet de Islam, maar het gevaar is het feit dat het Nederlandse volk zo zwak en slap is. Dat de heldere en duidelijke taal van de Bijbelse moraal binnen het moderne christendom als hard en onmenselijk wordt afgedaan, tekent ook de toestand van de kerk in Europa. We zagen deze slappe en bange reactie ook voorafgaand aan Wilders’ film en daarna, een slapheid die onze christelijke voorouders zeker niet hadden.

Moderne atheïsten en liberalen - allen die het christendom en de christenheid haten, willen dat iedereen zijn nageslacht indoctrineert met hun moderne waandenkbeelden zoals twijfel, gelijkheid, aanpassing, respect voor het kwaad en dergelijke. Maar wij blijven wat we zijn. Laat het niet zo zijn dat de Islamitische karikatuur van de gezonde wetbetrachting ons in de armen drijft van de moderne zielknijpers met hun zoetgevooisde, immorele boodschap die de Islam alleen maar haten omdat ze alles haten wat nog herinnert aan de klassieke rechtshandhaving.