donderdag 5 augustus 2010

Worden door aflaten zonden zonder berouw vergeven; en is een aflaat dus een vrijbrief om te zondigen?

Er is geen punt waarover onder de protestanten zoveel misverstand bestaat als wel over de aflaten, en toch hoeft men maar een catechismus na te slaan om de vergissing te zien. Deze beschuldiging komt van de Biechtbrieven, die tijdens de Middeleeuwen bestonden, waarvan men een geheel scheve voorstelling heeft.
Er zijn zonden die aan de Paus of bisschop gereserveerd zijn, d.w.z. waarvan zij zich de vergeving hebben voorbehouden, om er aldus meer van af te schrikken. Vroeger waren er veel meer zonden gereserveerd dan thans. Wanneer men echter een Biechtbrief ontving, kon iedere priester van de gereserveerde zonde en van de straf daarvoor ontslaan. In dit document stond, dat er geen berouw nodig was om die brief te verkrijgen en dat men van dit privilege ook gebruik kon maken bij latere zonden. Voor het toepassen van de verleende volmacht door de priester was echter wel degelijk berouw nodig.

Men kon de Biechtbrieven verkrijgen, als men deelnam aan de kruistochten, als men kerkenbouw of instellingen van liefdadigheid ondersteunde, enz. Aldus werd men aangezet tot het goede, en is in de Middeleeuwen veel goeds tot stand gebracht. Men kon dit echter ook overdrijven, zoals Tetzel bij de aflaatprediking in Duitsland voor de bouw van de St. Pieterskerk te Rome, waartegen Luther optrad. Door het Concilie van Trente zijn ze afgeschaft, omdat men valse brieven in omloop bracht.

De zonde lijkt vooral in de hand gewerkt te worden door het grote aantal aflaten, van vele dagen, jaren zelfs. Wat betekent dat? In de eerste eeuwen was de Biechtpraktijk der kerk veel strenger dan thans. Men kreeg een veel grotere straf, bijv. vele dagen vasten op water en brood, vele zondagen in een boetekleed achter in de kerk blijven staan, een tijd niet mogen communiceren. De Kerk deed dat, omdat in het eerste uur, bij een kleine kern, veel hogere eisen gesteld konden worden, en dit vuur temidden van een bedorven heidense wereld, koste wat kost, levendig gehouden moest worden.

Thans zouden de meesten zich om dergelijke straffen weinig bekommeren. De boetepraktijk is nu veel milder. Dat heeft echter ten gevolge, dat er veel meer te boeten overblijft. De Kerk komt daarin tegemoet door de aflaten. Wanneer thans een aflaat verleend wordt, betekent dat niet, dat men zoveel dagen of jaren korter in het vagevuur moet boeten. Daar bestaan geen dagen en jaren. Het betekent alleen, dat ongeveer evenveel straf wordt kwijtgescholden als in die eerste eeuwen gedurende diezelfde tijd kon worden uitgeboet. Het aantal aflaten is groot, maar men moet niet menen, dat men die altijd verdient. Vereist is immers o.a., dat men de voorgeschreven werken, bijv. een gebed, nauwkeurig volbrengt. Daarin zal men vaal tekort schieten.

Bron: http://www.stpiusx.be/protestantse-opwerpingen-tegen-de-katholieke-kerk

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Is het laten lezen van een Heilige Mis, waarvoor een misstipendium moet worden betaald, voor een overledene ook geen aflaat? Is het dan niet raar en onrechtvaardig dat de straffen voor een overledene die uit een rijke familie komt en waarvoor veel Heilige Missen worden opgedragen wel worden kwijgescholden daar waar dat voor de straffen van een overledene uit een arme familie niet geldt? Het komt op mij over dat de straffen niet uitgeboet worden door de overledene, maar afgekocht door de overlevenden. Graag uw reactie!

Hugo Bos zei

Of het laten lezen van een Mis een aflaat is weet ik niet zeker, maar ik geloof wel dat het vergelijkbaar is. Op zich zegt het betalen van geld al wel iets, veel rijken vinden het maar al te moeilijk om iets van hun rijkdom af te staan. Daarnaast is het zo dat de Kerk meer vereist dan alleen het betalen van een bedrag aan geld. Net als bij Biecht en bij aflaten is, naast het betalen van een bedag, het nodig om de daad met een gelovig hart te verrichten en in een staat van genade. De Biecht is bijvoorbeeld niet geldig wanneer er geen oprcht berouw is. Ook daar geldt dus dat het niet afdoende is om maar even je zonden op te sommen, vergeving te vragen en je kunt weer overgaan tot de orde van de dag, en doorgaan met zondigen. Meer info op: http://www.catholic.com/library/Myths_About_Indulgences.asp (ik hoop dat u Engels kunt lezen, eventueel kan ik het voor u vertalen. Hugo Bos