"Heiligverklaring is een erkenning van de werkzaamheid van God en hoeft eenheid tussen Rome en Reformatie niet in de weg te staan, reageert drs. Joël Valk.
„Ik geloof in de gemeenschap der heiligen”, belijden wij als christenen, protestant en rooms-katholiek, wanneer we de twaalf artikelen van het geloof uitspreken. Toch heerst er soms nog een enorme verdeeldheid tussen deze twee. Dat bleek maar weer uit een artikel dat deze week in RD 28-4 te lezen viel: „De heiligverklaring van twee pausen bewijst dat de kloof tussen Rome en Reformatie voortduurt”, stelde ds. L. J. Geluk. Is dat gemeenschap der heiligen, vroeg ik mij af.
Hierbij een poging om, vanuit die zin uit de Apostolische Geloofsbelijdenis, elkaar als broeders en zusters in Christus te leren waarderen, ook al staan we in een andere traditie. Laten we daarom nog eens naar die zin kijken: „Ik geloof in de gemeenschap der heiligen.” Vroeger begreep ik dit als: alle christenen die nu de aarde bevolken. In mijn groei naar de katholieke kerk toe heb ik dat anders leren verstaan, namelijk als het totale lichaam van Christus: dat wil zeggen, alle gelovigen in Christus, van de tijd van de apostelen tot aan nu en zelfs in de toekomst. Het lichaam van Christus overschrijdt tijd en ruimte.
Dat besef is volgens mij fundamenteel in het goed begrijpen van de heiligverklaring zoals die gebruikelijk is in de Rooms-Katholieke Kerk. Ds. Geluk stelt vanuit een bepaald perspectief dat de heiligverklaringen van de twee pausen „het ”Christus alleen” miskennen.” Maar wat de Rooms-Katholieke Kerk daarover leert, is juist dat het alleen Christus is Die heilig maakt." Lees hier verder........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten