donderdag 8 maart 2007

CHRISTELIJK PATRIOTTISME

Het is voor velen een niet erg voor de hand liggende combinatie: christelijk en patriottisme. Bestaat er zoiets als christelijk patriottisme? Is het wel christelijk om patriot te zijn? Patriottisme heeft een negatieve klank en al snel wordt gedacht aan nationalisme, chauvinisme, en onverdraagzaamheid. Hierbij een kort verslag van het in Berlijn gehouden congres door de vereniging "Die Wende".

Patriottisme is liefde voor het vaderland, daarin hoort u het Latijnse ‘Pater’, ‘vader’. Het vaderschap en de afstamming zijn de grondvesten van elk land, van elke familie en van het hele mensdom. Afschaffing van patriottisme is daarom het afschaffen de ‘vader’, het hoofd van het gezin. Dat is wat we om ons heen in Nederland en in Duitsland waarnemen. De vader is niet langer het hoofd van het gezin, van de familie. Maar man en vrouw zijn gelijk en moeten samen discussiëren om tot een beslissing te komen, en als dat niet lukt loopt het steeds vaker uit op een echtscheiding. De band tussen vader en kinderen wordt na een scheiding in veel gevallen verbroken of raakt ernstig verstoord, en vaak komt een tweede stiefvader in beeld die vader ‘speelt’ over de kinderen. Gezinnen zijn steeds meer groepen losse individuen geworden die ieder het eigen geluk en carrière zoeken, waar ik zin in heb, waar ik me goed bij voel, dat staat centraal. Dat is een huiveringwekkende realiteit die we om ons heen zien.
Patriottisme is liefde voor de familie, voor het bezit, het is gebaseerd op de instandhouding van het leven. Elke vader heeft het leven ontvangen van zijn vader en geeft het door aan zijn zoon, en zo aanvaardt de gemeenschap ook het eigendomsrecht wat overgaat van vader op zoon. Eigendomsrecht vloeit weer voort uit ‘recht op bodem’, de nadere toepassing van dit recht is zichtbaar in het persoonlijk bezit en in goed vastgelegde grenzen.
Het vaderland is iets anders dan ‘de maatschappij’, waar men tegenwoordig over spreekt. De maatschappij is een sociologische uitvinding, een constructie. Het is een verzameling van consumenten die uitgaan van het principe: ‘Ubi bene, ibi patria! (Wo es mir gut geht, dort ist mein Vaterland). De maatschappij omvat meer dan alleen ‘het volk’, het omvat het volk (bijvoorbeeld het Duitse, Nederlandse) en de allochtonen. Velen onderscheid hebben verleerd om dit onderscheid tussen maatschappij en volk te maken, het is een pot nat, allochtonen autochtonen, het zijn allemaal Nederlanders. En met liegen en bedriegen kun je tegenwoordig ook al Nederlander worden, zo weten we na de affaire Hirsi Ali.
Symbolen
Elk volk heeft symbolen nodig om vorm te geven aan het patriottisme, om dit te steunen en te voeden. Daarbij kan gedacht worden aan een vlag, aan het zingen van het volkslied, liefst bij elke belangrijke openbare gebeurtenis. Het volkslied is deel van de identiteit van een volk, het functioneert als een soort belijdenis. Idere politicus zou dit deze belijdenis moeten aanvaarden en elke politicus die dit niet belijd zou afgezet moet worden. Deze belijdenis is vanzelfsprekend en ook noodzakelijk. Voor Amerikanen zijn al deze symbolen en rituelen heel natuurlijk en gewoon. De Economist schreef eens: ‘Amerikanen zijn geen verzameling overzeese Europeanen'. De rituelen van het Amerikaan zijn omvatten het zingen van het volkslied, het zwaaien met de vlag maar ook de viering van de Fourth of July, de Onafhankelijksheidsdag, Memorial Day, Veterans Day, Thanksgiving en internationale sportevenementen waar Amerikanen hun land vertegenwoordigen, zoals de Olympische Spelen. De meeste van deze vieringen en feestdagen zijn losgekoppeld van het Amerika van de dag, van de politieke leiding, dit zijn dagen waarop de identiteit als een Amerikaan wordt gevierd.’
Deze symbolen, als volkslied en vlag, moeten dan ook een ook belangrijke plek hebben in de opvoeding, ze vormen het kind, ze voeden en sterken de liefde voor het vaderland, voor de familie en de instandhouding van het leven. Ook dit kent men in Amerika op dit moment veel maar dan wij dat kennen, daar zingt men op school samen het volkslied, voordat de school begint, en overal hangt de Amerikaanse vlag.
Vreemdelingen in de Bijbel
Patriottisme staat volgens de publieke opinie op gespannen voet met een moderne samenleving waarin multiculturaliteit en immigratie onontkenbare werkelijkheden zouden zijn geworden In Nederland en Duitsland gaan de kerken zelf voorop in de opvang van vreemdelingen, soms tegen het uitdrukkelijk gebod van de overheid in, en ze beroepen zich daarbij op de Bijbel. De Bijbel spreekt immers op vele plaatsen over de vreemdeling, we mogen de vreemdeling niet onderdrukken (o.a. Ex 22: 21 en Lev. 19: 33), ja we moeten hem liefhebben als onszelf (Lev. 19: 34). Bij deze uitleg moeten we echter wel een paar dingen bedenken, allereerst ging het hierbij in Israël om enkelingen die als vreemdeling in het land leefden, niet om de massa’s mensen zoals dat vandaag het geval is.
Ten tweede is het zo dat de vreemdeling wel ‘gedoogd’ werd en niet verdrukt mocht worden, hij mocht in het land leven, maar de vreemdeling moest wel zijn goden buiten laten. Voor hem golden dezelfde wetten van God (Ex. 12: 49), heel expliciet wordt gezegd dat ook de vreemdeling geen zuurdesem in huis mocht hebben tijdens het Pascha (Ex. 12: 19), ook hij mag geen werk doen op de sabbat (Ex. 20: 10), en hij mag geen bloed eten (Lev. 17: 12). Daarom is het beroep van kerken op teksten met betrekking tot ‘vreemdelingen’ onterecht, en het is onterecht dat kerken Staat en volk verraden door massaal vreemdelingen binnen te halen.
Leitkultur
Tijdens de discussie in Berlijn kwam ook het begrip Leitkultur ter sprake. Leitkultur is een tamelijk nieuw begrip in de discussie in Duitsland over integratie, de Duitse Leitkultur is gebaseerd op een geheel aan waardevoorstellingen, tradities en gewoonten. Over datgene wat vanzelfsprekend, wat gewoon is, kun je niet discussiëren. En Duitser kan toch niet met een Turk discussiëren wat Duitse cultuur is. Integratie is sowieso alleen mogelijk wanneer er iets is om in te integreren. Integreren in niets, kan niet. Daarom veronderstelt integratie een bestaande Leitkultur waar de allochtoon in integreren moet.
Het is ook belangrijk om te concretiseren wat deze Leitkultur precies is, het heel algemeen verwijzen naar de Christelijk-joodse wortels en naar de verlichting is niet afdoende. Want over welke verlichting heb je het dan? Die van Maarten Luther of die van Erasmus? Het is noodzakelijk heel concreet te benoemen wat de waarden en orden zijn waar onze maatschappij op gebouwd is. Wat de vaststaande pijlers zijn onder ons land en volk.
Globalisering
Het lijkt er tegenwoordig echter op dat het hoogste gevoel is het gevoel waarbij we een mondiale een globale verbondenheid voelen met alle volken, verbondenheid met het eigen volk is echter al snel verdacht. Vroeger werd in ernst gesproken over de nationale eer, werd geweend in parlementen en droeg men nog hoeden die men in de lucht kon gooien en had men een vlag op zolder die men kon uithangen, nu is een patriot iemand die al snel verdacht is van extremisme en zijn patriotten oorlogszuchtig.
De verbondenheid die we voelen met ons eigen volk is ook sterker dan de verbondenheid met een nationale staat. De geschiedenis bewijst dat grote machtsblokken die meerder volken omsluiten, op den duur niet stand kunnen houden, denk maar aan de Oekraïne, Wit-Rusland, Slovenië, Tsjechië, Macedonië, Kroatië, Servië, Montenegro, enzovoorts. Soevereiniteit van een land komt voort uit een verlangen naar vrijheid, recht en gerechtigheid en het brengt ook vrijheid voor haar inwoners. De nationale staat is een bescherming tegen globalisering. Bolkestein heeft dat gemerkt toen hij probeerde om de Dienstenrichtlijn erdoor te drukken, nu zijn toch weer, tegen de zin van de Europese commissie in, de regels van het doelland leidend. De globalisering en het soort wetten, als bijvoorbeeld de Dienstenrichtlijn van Bolkestein, leiden ertoe dat het onderste 1/3 deel van de bevolking richting de armoede gaat. De handwerker, de loodgieter, de boer en de vrachtwagenchauffeur zijn de slachtoffers van de globalisering. De drijvende kracht achter de globalisering is uitsluitend financieel/zakelijk van aard, het heeft slechts voordelen voor de aandeelhouders van multinationals en miljoenen verdienende managers. Dit dus in tegenstelling met wat men ons wil doen geloven, men wil namelijk overtuigen dat de globalisering tot doel heeft de vrede in de wereld en welvaart voor iedereen.
De globalisering presenteert zich als de heilsbrenger voor ons allen. Niet voor niets is het Franse woord voor globalisering ‘Mondialisation’, verwereldlijking, het ontkend de ordening Gods.
Christendom en volk
Patriottisme is onlosmakelijk verbonden met het begrip “volk”. Het begrip ‘volk’ is een heel centraal begrip in de Bijbel. Met Abraham zullen alle volken gezegend worden (Gen. 18: 18), David zingt dat hij God zal loven ‘onder de volken’ (Ps. 57: 10), God heeft onder de volken Zijn macht doen kennen (Ps. 77: 15), daarom ook luidt het zendingsbevel: Gaat dan henen, maakt alle volken tot mijn discipelen’ (Matt. 28: 19). God denkt niet in individuen, Hij werkt niet met losse mensen, maar Hij werk met volken. Volken moeten zich bekeren, en de enige ware God dienen. Zo worden alle bekeerde volken geënt op de stam, Israël blijft zijn oogappel.
Heeft Duitsland zich dan aan de oogappel God vergrepen zo werd gevraagd? Waarop, met grote voorzichtigheid en terughoudendheid werd geantwoord, dat alle dingen een plaats in het grote heilsplan Gods. De gierigheid van Judas had een plek in Gods heilsplan, zo heeft God mogelijk ook de Duitse labiliteit gebruikt in het oordeel over de Joden. Maar ook over hem die het oordeel uitvoert komt Gods oordeel.
Een volk is alleen bestendig wanneer het volk van God is. De geschiedenis heeft laten zien dat volken ook kunnen verdwijnen. Een cultuur en een volk kan zichzelf vernietigen, wanneer het de orde loslaat. Ook ons volk wordt ernstig bedreigd door allochtonen die we toelaten en door het feit dat het Nederlandse volk zichzelf niet in stand kan houden, we sterven uit door de lage geboortecijfers.
De nationale staat
Bij het benadrukken van het belang van patriottisme en dat van de natie moet ook een kanttekening worden gemaakt. Tijdens het congres werd gesteld dat de nationale staat weliswaar een ordening van God is, maar dat deze ook kan geperverteerd worden. Ook het volk en de nationale staat liggen onder de vloek van de zonde. Te denken is hierbij bijvoorbeeld aan wat in de Tweede wereldoorlog werd gezegd tegen het Duitse volk: ‘Du bist nichts, dein volk ist alles’. Wanneer we aan christelijk patriottisme denken, moeten we dus altijd denken aan gelouterd patriottisme. Daarom moet het ook onderscheiden worden van chauvinisme en nationalisme. Het verschil tussen een nationalist en een patriot is dat een patriot wel en een nationalist geen respect heeft voor andere patriotten.
De Duitsers hebben natuurlijk een lastige verhouding tot nationalisme en patriottisme, vanwege het oorlogsverleden. Veel Duitsers schamen zich voor hun eigen land, vanwege het nationaal-socialistische verleden. Er zijn inderdaad verschrikkelijke misdaden begaan tegen joden, zigeuners en andere tegenstanders van het nazi-regime. Die misdaden kunnen niet ontkend worden. Maar net zo goed mag niet ontkend worden welke wreedheden de Duitsers aangedaan zijn: 18 miljoen Duitsers werden verdreven uit gebieden waar ze al honderden jaren woonden, daarbij zijn twee keer zo veel burgers omgekomen en vermoord dan er in Auschwitz zijn omgekomen. Bezittingen, land, ….. alles werd hun afgenomen en vele vrouwen werden verkracht.
Het gevoel bestaat dat Duitsers wat dit betreft neigen tot extremen, ze zijn van nationalisme (nationaal-socialisme) doorgeschoten in masochistisch schuldbewustzijn. Er is vandaag nog steeds sprake van een gecultiveerd schuldbewustzijn vanwege de Tweede Wereldoorlog. Ook bij tweede- en derde generatie kinderen. Maar op schuldbewustzijn kan een land niet gebouwd worden. Schuldbewustzijn is op zijn plek voor de misdadigers van het nationaal-socialistische regime. Maar niet vergeten moet worden dat er vele moedige Duitse soldaten waren, die het ware patriottisme niet verloochend hebben. De vader van één van de sprekers, Pater Lothar Groppe, was generaal bij de Wehrmacht, deze Theodor Groppe gaf bevel de Joden met geweld te beschermen toen de NSDAP de Joden wilde aanpakken. En toen Himmler bevel gaf om, desnoods buiten het huwelijk om, kinderen te verwekken bij vrouwen met ‘goed bloed’ schreef hij een protestbrief aan Himmler, waarin hij dit een schaamteloosheid noemde die nauwelijks te overtreffen is. Himmler was furieus, Theodor Groppe werd later in 1944 ter dood veroordeeld. De zoon van deze Theodor Groppe, was zelf 21 maal ‘gast’ van de Gestapo en hij strijdt als pater en met een even grote moed als zijn vader, het is hem vaak niet in dank afgenomen.
Het Nationaal-socialisme van het Nazi-regime had weinig van doen met patriottisme, niet voor niets heet het nationaal-socialisme! Het was geperverteerd patriottisme wat te zien was bij nationaal socialisten die loyaal waren aan Hitler.
Opvoeden tot...
Familie, taal en religie zijn de pijlers voor elke natie, het is het fundament waarop een land gefundeerd is. Een patriottisme gebaseerd op de grondwet is een illusie, maar familie, taal en religie, dat zijn de pijlers. De familie heeft hierbij een centrale plek, daar worden burgers geboren, de natie in stand gehouden, daar wordt de taal geleerd, daar wordt opgevoed in het geloof der vaderen. De ouders moeten kinderen opvoeden tot burgers die moed, eerlijkheid en gemeenschapszin kennen.
Nog even in het bijzonder aandacht voor de deugd ‘moed’, in Duitsland wordt vaak gesproken over ‘Zivilcourage’, wat omschreven wordt als: ‘den charakterlichen Mut, die Wahrheit und das Recht auch nach oben oder gegen eine irregeleitete Menge mit Einsatz der eigenen Person geltend zu machen’. Wij denken bij dapperheid al snel aan soldaten, die dapper tegen de vijand strijden. Maar dapperheid kent ook een passief element, denk maar eens aan de bevolking in de schuilkelders. Moed heeft ook te maken met bezonnenheid en met vastberadenheid. Het laat zien wie de huurling is.
Van nature schrikken mensen terug voor het risico, de zeggen liever, ga jij maar…. De meeste mensen laten een beslissing liever over aan het toeval of aan de Gust van de hemelse machten. Daarom is het zo belangrijk dat we onze kinderen inprenten en hen leren om moedig te zijn en te strijden voor de waarheid. En dit moeten we weer leren waarderen en stimuleren: eerlijkheid, moed, gemeenschapszin, eer,….
Burgermoed
Moed om te vechten in de oorlog is misschien nog wel te vinden, maar moed in vredestijd lijkt al helemaal zeldzaam. Buro Brehm drukte het in zijn boek Über die Tapferkeit, in 1940 als volgt uit: Was mich immer traurig gemacht hat, ist, daß man hunderte tapfere Patrouillenkämpfer finden kann, die ordendliche Kerle im Kriege waren und die in jeder äußeren Gefahr ordenliche Kerle sein werden - und die in Leben, im allertiefsten Frieden davon laufen, nicht wenn der Tod, nein wenn nur die kleinste Unbequemlichkeit, wenn ihnen nur der schiefe Blick einer vorgesetzten Stelle droht. Dies war und ist für mich das niedrigste Geheimnis des ganzen Daseins. Ich habe viel und oft darüber nachgedacht und nur eine Lösung finden können: Daß die Menschen, um ordentlich zu sein, in einem höheren Dienst stehen müssen, in einem Dienst, der älter und stärker ist als alles, was Zeit und Leben inzwischen an Niederigkeit und Wünschen abgelagert haben. Dat lijkt misschien vreemd, maar is niet zo vreemd, wanneer we bedenken dat de moedige held met het ridderkruis het hart van veel vrouwen sneller doet kloppen, terwijl de man met burgermoed iedereen tegen zich heeft. Daarom lijkt het een goed idee om naast de medailles voor bijzonder moed tijdens de oorlog, ook een ‘hazepad-medaille’ uit te reiken, voor staatsburgers die bijzonder goed aangepast zijn en zich altijd op de vlakte houden.
Politiek
En juist van hen die in een publiek ambt dienen mag deze moed verwacht worden, maar veelzeggend en helaas herkenbaar is de uitspraak van de voormalige CDU-minister Seehofer in Welt am Sonntag: Ich kann Ihnen nur aus meiner Erfahrung sagen, das Feigheit und Ängstlichkeit der tägliche, ja der stündliche Wegbereiter vieler Berufspolitiker ist. Es wird nur gefragt: Wie wirkt das, gibt es Widerstand? Dat is ook in Nederland de regel, waar Geert Wilders een uitzondering op is. En dat is waar het land aan ten onder gaat, Gottfried Benn zei:
"Das Abendland geht nicht zugrunde an den totalitären Systemen, auch nicht an seiner geistigen Armut, sondern an dem hündischen Kriegen seiner Intelligenz vor den politischen Zeckmäßigkeiten."
Daar heb ik niets aan toe te voegen.

Geen opmerkingen: