dinsdag 6 juli 2010

Celibaat en het Priesterschap


Catholic Answers, San Diego: 2004, www.catholic.com

De fundamentalistische aanvallen op het priesterlijke celibaat hebben verschillende vormen – die niet alle met elkaar uitwisselbaar zijn. Er is bijna geen ander onderwerp waarover zoveel verschillende misverstanden bestaan.

Het eerste en meest basale misverstand is de gedachte dat het priesterlijke celibaat een dogma of doctrine is – een onderdeel van de centrale en onveranderlijke geloofsinhoud, geloofd door de Katholieken vanaf Jezus en de apostelen tot in de verre toekomst na ons. Om die reden zijn er fundamentalisten die er een zwaar punt van maken dat er in de Bijbel gesproken wordt van de schoonmoeder van Petrus (Mar. 1: 30), daarbij veronderstellen ze dat wanneer Katholieken maar zouden weten dat Petrus getrouwd was, dat ze dan niet langer zouden kunnen geloven dat Petrus de eerste Paus was. De fundamentalisten hebben tijdslijnen gemaakt van alle zogenaamde Katholieke ‘uitvindingen’, ze zeggen dat het celibaat in dit of dat jaar van de kerkgeschiedenis uitgevonden is, daarmee veronderstellend dat de Kerk daarvoor niet Katholiek geweest kan zijn.



Deze fundamentalisten zijn verbaasd wanneer ze horen dat het celibaat zelfs vandaag 
de dag niet de exclusieve regel voor alle Katholieke priesters is. Voor Katholieke priesters van de Oosterse ritus is juist het getrouwd zijn de norm, net als voor Orthodoxe gelovigen en christenen in het Midden-Oosten.

Toch is het ook in de Oosters kerken zo dat er beperkingen zijn wat het huwelijk voor ambtsdragers betreft. Hoewel gehuwde mannen priester mogen worden, mogen ongetrouwde priesters niet trouwen, en wanneer een getrouwde priester weduwnaar wordt, mag hij niet hertrouwen. Verder is het in het Oosterse kerkrecht zo dat de bisschoppen gekozen worden uit de celibatair levende monniken, alle bisschoppen zijn dus ongetrouwd.

De traditie van de Westerse Kerk met de Latijnse ritus is dat priesters evenals bisschoppen een gelofte van celibaat afleggen, een regel die al sinds de vroege middeleeuwen geldt. En zelfs vandaag aan de dag worden er uitzonderingen gemaakt. Er zijn in de Latijnse ritus bijvoorbeeld getrouwde priesters die bekeerd zijn vanuit het Lutheranisme of Calvinisme.

Zoals deze uitzonderingen aangeven, is het celibaat voor de priesters geen onveranderlijk dogma, maar een disciplinaire regel in de Kerk. Het feit dat Petrus getrouwd was is niet strijdig met het Katholieke geloof, net zomin als het feit dat een priester in een locale Maronitische Katholieke Kerk soms getrouwd is.

Is het huwelijk verplicht?

Een heel ander misverstand onder fundamentalisten is de notie dat het celibaat on-Bijbels zou zijn, of zelfs ‘tegennatuurlijk’. Iedere man moet het Bijbelse gebod opvolgen dat luidt: “Weest vruchtbaar, en vermenigvuldigt, en vervult de aarde” (Gen. 1: 28); en Paulus gebod: “Maar om der hoererijen wil zal een iegelijk man zijn eigen vrouw hebben, en een iegelijke vrouw zal haar eigen man hebben.” (1 Kor. 7: 2). Er wordt zelfs beweerd dat het celibaat op de een of andere manier samenhangt met een hogere incidentie van verboden seksuele gedragingen en perversies.

Dat is allemaal niet waar. Hoewel de meeste mensen op enig punt in hun leven geroepen zijn tot de huwelijkse staat, is de roeping tot het celibaat toch expliciet bepleit en gepraktiseerd door zowel Jezus als ook Paulus.

In plaats van een gebod om te trouwen vinden we in 1 Kor. 7 het tegendeel, Paulus beveelt het celibaat aan voor hen die daartoe in staat zijn: “Doch ik zeg den ongetrouwden, en den weduwen: Het is hun goed, indien zij blijven, gelijk als ik. Maar indien zij zich niet kunnen onthouden, dat zij trouwen; want het is beter te trouwen dan te branden.” (1 Kor. 7: 8-9).

Het is alleen vanwege de “hoererijen” (7: 2) dat Paulus leert dat elke man zijn eigen vrouw moet hebben en elke vrouw haar man en dat ze zich in het huwelijk ook lichamelijk aan elkaar moeten geven (7: 3); hij verduidelijkt later nog eens expliciet: “Doch dit zeg ik uit toelating, niet uit bevel. Want ik wilde, dat alle mensen waren, gelijk als ikzelf ben; maar een iegelijk heeft zijn eigen gave van God, de een wel aldus, maar de andere alzo.” (7: 6-7, cursief toegevoegd).

Paulus gaat verder en geeft aan dat hij zelfs een voorkeur heeft voor het celibaat, boven het huwelijk: “…..zijt gij ongebonden van een vrouw, zoek geen vrouw. Maar indien gij ook trouwt, gij zondigt niet; en indien een maagd trouwt, zij zondigt niet. Doch dezulken zullen verdrukking hebben in het vlees; en ik spare ulieden.…… De ongetrouwde bekommert zich met de dingen des Heeren, hoe hij den Heere zal behagen; Maar die getrouwd is, bekommert zich met de dingen der wereld, hoe hij de vrouw zal behagen. Een vrouw en een maagd zijn onderscheiden. De ongetrouwde bekommert zich met de dingen des Heeren, opdat zij heilig zij, beide aan lichaam en aan geest; maar die getrouwd is, bekommert zich met de dingen der wereld, hoe zij den man zal behagen.” (1 Kor. 7: 27-34)

De conclusie van Paulus is: “Alzo dan, die haar ten huwelijk uitgeeft, die doet wel; en die ze ten huwelijk niet uitgeeft, die doet beter.” (1 Kor. 7: 38)

Paulus was niet de eerste apostel die concludeerde dat het celibaat in een bepaalde zin ‘beter’ is dan het huwelijk. Na Jezus’ leer over echtscheiding en hertrouwen in Matt. 19, roepen de discipelen uit: “Indien de zaak des mensen met de vrouw alzo staat, zo is het niet oorbaar te trouwen.” (Matt 19: 10). Waarop Jezus reageert met Zijn leer betreffende het celibaat: “om het Koninkrijk der hemelen”:

“Doch Hij zeide tot hen: Allen vatten dit woord niet, maar dien het gegeven is. Want er zijn gesnedenen, die uit moeders lijf alzo geboren zijn; en er zijn gesnedenen, die van de mensen gesneden zijn; en er zijn gesnedenen, die zichzelven gesneden hebben, om het Koninkrijk der hemelen. Die dit vatten kan, vatte het.” (Matt. 19: 11-12).

Merk op dat dit soort celibaat “om het Koninkrijk der hemelen” een gift is, een roeping die niet aan allen gegeven is, en zelfs niet aan de meeste mensen, maar aan sommigen. Andere mensen zijn tot het huwelijk geroepen. Het is waar dat mensen in beide roepingen vaak tekort komen en niet leven volgens de eisen die aan hun roeping gesteld mogen worden, maar dat doet niets af aan hun roeping, het betekent ook niet dat de betreffende personen niet echt geroepen zijn tot die staat. De zonde van een priester betekent niet noodzakelijkerwijs dat hij geen belofte van celibaat had moeten afleggen, net zomin als de zonde van een getrouwde man of vrouw betekent dat ze nooit hadden moeten trouwen. Beiden schieten soms tekort in de  roeping die ze hebben.

Het celibaat is niet onnatuurlijk en ook niet on-Bijbels. “Weest vruchtbaar, en vermenigvuldigt” is niet een gebod voor iedereen; veeleer een grondregel voor het menselijke geslacht. Anders zou iedere man of vrouw die ongetrouwd is in staat van zonde verkeren door alleen te blijven, en Jezus en Paulus zouden schuldig zijn het aanbevelen van een zonde die ze zelf ook gedaan hebben.

“éner vrouwe man”

Een ander argument van fundamentalisten, gerelateerd aan het vorige, is dat het huwelijk verplicht is voor kerkelijke leiders. Paulus zegt dat de opzieners “éner vrouwe man” moet zijn, iemand die “zijn eigen huis wel regeert, zijn kinderen in onderdanigheid houdende… Want zo iemand zijn eigen huis niet weet te regeren, hoe zal hij voor de Gemeente Gods zorg dragen?” (1 Tim. 3: 2-5). Dit betekent, zo redeneren ze, dat alleen een man die bewezen goed gezorgd heeft voor zijn gezin in staat is om voor de Gemeente Gods te zorgen; een ongetrouwde man is, zo impliceren ze, heeft niet bewezen geschikt te zijn voor zijn taak.

Deze interpretatie leidt noodzakelijkerwijze tot absurditeiten. Immers wanneer “éner vrouwe man” echt betekent dat een opziener getrouwd moet zijn, dan zou volgens dezelfde logica “zijn kinderen in onderdanigheid houdende”betekenen dat hij kinderen moet hebben. Een kinderloze huisvader, of een vader van slechts één kind, Paulus gebruikt immers het meervoud, zou niet geschikt zijn.

In feite leidt deze manier van interpreteren tot totale absurditeiten, aangezien Paulus spreekt over vereisten (niet van vereisten die ooit vervuld zijn geweest), zou het betekenen dat wanneer de vrouw van een opziener of zijn kinderen overlijden, dat hij dan niet langer geschikt zou zijn voor het ambt! Overduidelijk dat zo’n excessief literalisme afgewezen moet worden.

De theorie dat kerkleiders getrouwd moeten zijn is ook in tegenstelling met het feit dat Paulus zelf, en vooraanstaand kerkleider, vrijgezel was en graag zo bleef. Tenzij Paulus een hypocriet was, kon hij toch geen gebod opleggen aan andere opzieners, waar hijzelf niet aan voldeed. Overweeg ook de consequenties van Paulus positieve houden ten opzichtte van het celibaat in 1 Kor. 7: de getrouwden bekommeren zich met de dingen van de wereld, en zij zouden dan als opziener geschikt zijn; terwijl de ongetrouwde, zich bekommert zich met de dingen van de Heeren, opdat zij heilig zij, beide aan lichaam en aan geest, en die personen zouden uit het ambt geweerd worden?

De suggestie dat een ongetrouwde man onbeproefd is is eveneens absurd. Elke roeping kent zijn eigen uitdagingen: de celibataire man moet zich oefenen in “onthouden” (1 Kor. 7: 9); de getrouwde man moet liefhebben en onbaatzuchtig zorgen voor zijn vrouw (Ef. 5: 25); en de vader moet zijn kinderen goed opvoeden (1 Tim. 3: 4). Elke man moet Paulus’ richtlijn vervullen en iemand zijn die zijn “eigen huis wel regeert”, zelfs wanneer dit huishouden uit één persoon bestaat. Hoe dan ook, de eerbaar celibatair levende man leeft volgens een hogere maatstaf dan de respectabele familievader.

Overduidelijk is Paulus bedoeling wanneer hij zegt dat opzieners “éner vrouwe man” moeten zijn, niet dat ze één vrouw moeten hebben, maar dat ze niet meer dan één vrouw mogen hebben. Integendeel, Paulus zegt dat opzieners geen onopgevoede ongehoorzame kinderen mogen hebben (niet dat ze kinderen moeten hebben die wel opgevoed zijn), en dat ze niet meer dan één keer getrouwd mogen zijn (niet dat ze getrouwd moeten zijn).

De waarheid is dat juist hij die zich uitsluitend “bekommert zich met de dingen des Heeren” (1 Kor. 7: 32), hij die het gegeven is om af te zien van het huwelijk “om het Koninkrijk der hemelen” (Matt. 19: 12), degene is die geschikt is om te volgen in de voetstappen van hen die tot Jezus zeiden: “Zie, wij hebben alles verlaten, en zijn U gevolgd” (Matt. 19: 27) – de roeping van alle geestelijken en gewijde religieuzen (monniken en nonnen).

Paulus waarschuwt de jonge opziener Timoteus dat zij die geroepen zijn als “krijgsknechten” van Christus niet bezig moeten zijn met vragen rondom hun levensonderhoud: “Gij dan, lijd verdrukkingen, als een goed krijgsknecht van Jezus Christus. Niemand, die in den krijg dient, wordt ingewikkeld in de handelingen des leeftochts, opdat hij dien moge behagen, die hem tot den krijg aangenomen heeft.” (2 Tim. 2: 3-4). In het licht van Paulus’ opmerking in 1 Kor. 7 over de voordelen van het celibaat, is het duidelijk dat deze zorg voor het levensonderhoud verwijst naar het huwelijk en gezinsleven.

Een voorbeeld van een ambtelijk celibaat kan ook in het Oude Testament gevonden worden. De profeet Jeremia werd, als deel van zijn profetische ambt, verboden om een vrouw te nemen: “Gij zult u geen vrouw nemen, en gij zult geen zonen noch dochteren hebben in deze plaats.”(Jer. 16: 2). Dat is natuurlijk niet hetzelfde als het Katholieke priesterlijke celibaat, dat niet een Goddelijke ordinantie is, maar toch kun je zeggen dat dit door God opgedragen voorbeeld van Jeremia aangeeft dat deze menselijke instelling legitiem is.

Verboden te trouwen?

Toch geeft geen van deze passages een voorbeeld van een door mensen opgelegd celibaat. Jeremia’s celibaat was opgelegd, maar dat was rechtstreeks door de Heer gedaan. Paulus opmerking over levensonderhoud is alleen een algemene vermaning, niet een specifiek gebod; en zelfs in 1 Kor. 7 laat Paulus op zijn sterke aanbeveling van het celibaat de volgende woorden volgen: “En dit zeg ik tot uw eigen voordeel; niet opdat ik een strik over u zou werpen, maar om u te leiden tot hetgeen wel voegt, en bekwaam is, om den Heere wel aan te hangen, zonder herwaarts en derwaarts getrokken te worden.” (7: 35).

Dit brengt ons bij de laatste aanvalslinie van de fundamentalisten: door ten minste voor sommige geestelijken het huwelijk te verbieden valt de Katholieke Kerk onder Paulus veroordeling in 1 Tim. 4: 3 waar hij hen veroordeeld die “verbiedende te huwelijken”.

Feitelijk is het zo dat de Katholieke Kerk niemand verbied om te trouwen. Niemand wordt verplicht een gelofte van celibaat af te leggen; zij die dat wel doen die doen dat vrijwillig. Ze hebben “zichzelven gesneden” (Matt. 19: 12); niemand gebiedt het hen. Elke Katholiek die zo’n gelofte niet wil afleggen hoeft dat niet te doen, hij is bijna altijd vrij om te trouwen, met de zegen van de Kerk. De Kerk kiest simpelweg haar priesters uit de kandidaten die vrijwillig afzien van het Huwelijk (bij de Oosterse ritus geldt dit alleen voor het episcopaat).

Maar is er een Bijbels precedent voor deze praktijk waarbij het priesterschap beperkt wordt tot hen die een gelofte van celibaat hebben afgelegd? Ja, in Paulus' schrijven aan Timoteus, waarin hij schrijft over een orde van weduwen die beloofd hebben niet opnieuw te trouwen (1 Tim. 5: 9-16) en hij adviseert: “Maar neem de jonge weduwen niet aan; want als zij weelderig geworden zijn tegen Christus, zo willen zij huwelijken; Hebbende haar oordeel, omdat zij haar eerste geloof hebben te niet gedaan.” (1 Tim. 5: 11-12).

Dit “eerste geloof” dat ze teniet gedaan hebben duidt niet op hun huwelijksbelofte die ze tenietgedaan hebben, immers Paulus verbiedt weduwen niet om te hertrouwen (Rom. 7: 2, 3). Het kan alleen maar verwijzen naar de gelofte van celibaat die ze als deel van deze groep afgelegd hebben. In feite is hier sprake van een vroege vorm van een vrouwelijke religieuze orde – Nieuwtestamentische nonnen. De Nieuwtestamentische Kerk kent ordes met verplicht celibaat, net zoals de Katholieke kerk dat tegenwoordig kent.

Dit zijn niet de ordes waarover Paulus spreekt wanneer hij waarschuwt tegen hen die verbieden te huwen. De echte schuldigen zijn de gnostische sekten die zich van het huwelijk en de seks onthouden en het lichaam als intrinsiek slecht beschouwen. Sommige vroege ketters passen in dit plaatje, evenals de middeleeuwse Albigenzen en Katharen.

De waardigheid van het celibaat en Huwelijk

De meeste Katholieken trouwen, en alle Katholieken wordt geleerd dat het Huwelijk een heilige instelling van God is – een sacrament, een daad van God aan onze ziel, een van de heiligste dingen die we in ons leven kunnen meemaken.

Het is juist de heiligheid van het huwelijk die het celibaat zo kostbaar maakt; alleen datgene wat goed is en kostbaar in zichzelf kunnen we voor God opofferen als een offer. Zoals vasten de goedheid van het voedsel impliceert, zo impliceert het celibaat de goedheid van het Huwelijk. Het celibaat verfoeien, is daarom het ondermijnen van het Huwelijk zelf – zoals de oudvaders ons ook leren.

Het celibaat is ook een bevestiging van het leven. In het Oude Testament, waar het celibaat nauwelijks gekend was, werd de kinderloze vaak veracht door anderen maar ook door henzelf; alleen door het krijgen van kinderen deed je ertoe en had je intrinsieke waarde. Door afzien van het Huwelijk, bevestigd het celibaat de intrinsieke waarde van elk menselijk leven, onafhankelijk van het al dan niet hebben van nageslacht.

Tenslotte is het celibaat een eschatologisch teken van de Kerk, een leven nú met het oog op het algemeen geldende celibaat in de hemel: “Want in de opstanding nemen zij niet ten huwelijk, noch worden ten huwelijk uitgegeven; maar zij zijn als engelen Gods in den hemel.” (Matt. 22: 30).

28 opmerkingen:

Anoniem zei

"Paulus beveelt het celibaat aan voor hen die daartoe in staat zijn: “Doch ik zeg den ongetrouwden, en den weduwen: Het is hun goed, indien zij blijven, gelijk als ik. Maar indien zij zich niet kunnen onthouden, dat zij trouwen; want het is beter te trouwen dan te branden.” (1 Kor. 7: 8-9)."

'Die daartoe in staat zijn' Veel priesters zijn daar dus niet toe in staat. De Roomse kerk stelt mannen voor de keuze: huwelijk of priesterschap. Mannen die graag priester willen worden, maar ook graag willen trouwen staan zo voor een duivels dilemma dat Bijbels gezien niet mag bestaan. Zo komen mannen die 'daartoe' niet in staat zijn toch in het priesterschap terecht, met alle problemen die dat met zich meebrengt. De Roomse kerk selecteert dus wel ongehuwde mannen, maar weet helemaal niet of die niet 'branden'.

"De Kerk kiest simpelweg haar priesters uit de kandidaten die vrijwillig afzien van het Huwelijk"

Dat is dus volstrekt onbijbels. 1 Timotheüs 3 maakt duidelijk dat ouderlingen getrouwd mogen of zelfs moeten zijn. Het artikel probeert daar wel mooi onderuit te komen, maar het slaat natuurlijk helemaal nergens op. Redenerende dat het tot 'absurditeiten' zou leiden als dit daadwerkelijk een gebod zou zijn vergeet de auteur dat het Roomse standpunt volgende dezelfde redenering ook absurd is. De Roomse kerk sluit namelijk alle geschikte getrouwde mannen uit van het priesterschap. Op grond van 1 Timotheüs is dat dus een onchristelijk standpunt. De Roomse kerk mag het dan fijn vinden als priesters ongetrouwd zijn, maar mag dat Bijbels gezien dus niet als selectiecriterium gebruiken.

Jeremia als uitzondering gebruiken om een regel te maken is natuurlijk ook absurd.
Dan nog de weduwen die niet een tweede keer huwen. Weduwen zijn als vrouwen per definitie geen priesters, zij zijn reeds getrouwd geweest, in het geheel niet celibatair dus. Hoe dwaas is het om hun 'gelofte' tot regel te maken voor mannen die priester willen worden.
Hoe geef je een onbijbelse regel nog een geestelijk tintje? Verhef het tot 'eschatologisch teken'. Welnu, dat kan een protestant ook doen met het huwelijk, verwijzende naar Christus en de gemeente (Efeze 5).

Hier laat ik het bij. Het is verbijsterend hoe Catholic Answers het kromme recht probeert te praten. Daar tuin je toch niet in?

Hugo Bos zei

Hier een reactie op wat u stelt, zijn boeiende stellingen en gedachten. Ik zal proberen een goede reactie te geven.
De katholieke kerk vraagt ook alleen van mannen die daartoe in staat zijn om celibatair te leven. Nu kan het natuurlijk zo zijn dat een man in eerste instantie denkt dat hij daartoe in staat is, terwijl hij later alsnog verliefd wordt op een vrouw. Dan kan het gebeuren dat hij in zonde valt en zijn belofte niet houdt. Maar dat geldt evenzeer voor ene getrouwde man die levenslange trouw aan zijn vrouw beloofd en die die belofte ook niet waar maakt wanneer hij later verliefd wordt op een andere vrouw en met haar overspel pleegt. Dat we als mens soms in zonde vallen wil nog niet zeggen dat we maar niets meer moeten beloven (celibatair leven/levenslange trouw).
1 Tim. 3 zegt inderdaad dat oudsten/priesters mannen van één vrouw moeten zijn, dat geeft aan dat ze getrouwd mogen zijn. Het accent ligt er volgens mij op dat ze niet meer dan één vrouw mogen hebben. Maar hoe het ook zij, er staat dat ze getrouwd mogen zijn, dat geef ik toe. De katholieke kerk staat in uitzonderingsgevallen ook getrouwde priesters toe, bijv. bij een dominee die getrouwd is en zich bekeerd tot de RKK. Toch is het niet de regel binnen de Katholieke Kerk, en dat zeggen ze terwijl het niet zo letterlijk in de Bijbel staat. Maar dat hoeft ook niet. Jezus heeft zijn apostelen het gezag gegeven om Zijn woord te prediken en uit te leggen. De Kerk is pijler en fundament van de waarheid, daarom heeft ze dat gezag. Het Sola Scriptura principe, dat alles wat we geloven in de Bijbel moet staan, bijv. ook dat priesters niet getrouwd mogen zijn, staat NIET in de Bijbel.
Ongetrouwd zijn als apostel is sowieso niet slecht. Jezus zelf, en ook Paulus, waren immers ongetrouwd en dat is volgens 1 Kor. 7: 38 BETER dan getrouwd zijn. Omdat je je geheel en al op God richt, itt de getrouwde man (1 Kor. 7: 34).

Anoniem zei

Uitzonderingsgevallen, maar de Bijbel spreekt niet over uitzonderingsgevallen! De Bijbel stelt het als algemeen gebod. De RKK zou er dus beter aan doen van geen enkele priester een ongehuwde staat te eisen.
Dan kunt u wel weer over de Sola Scriptura beginnen, maar dat is irrelevant. We hebben hier het Bijbelse gegeven dat priesters getrouwd mogen zijn. De RKK lapt dat gegeven aan zijn laars. Was dit Bijbelse gegeven er niet, dan zou u misschien over sola scriptura kunnen klagen. In dit geval niet.



PS. Als dit nu dubbel is ligt het aan mijn internetverbinding.

Hugo Bos zei

Waarom staat er dan dat het beter is om niet getrouwd te zijn? Dat staat ook in de Bijbel. En mag de Kerk dan niet van ambtsdragers eisen wat volgens Gods eigen Woord beter is, namelijk ongetrouwd zijn.

Anoniem zei

En wat kwam daar nog maar weer achteraan (of 30 verzen eerder als je op vers 38 doelt)? Iets met 'het is beter om te trouwen dan te branden' misschien?
En wat is de profielschets van een ouderling in 1 Timotheüs 3? Hoe haalt de RKK het in zijn hoofd om dat aan zijn laars te lappen?

Hugo Bos zei

De Rooms Katholiek Kerk lapt dat niet aan zijn laars, ze verplicht immers niemand tot het priesterschap, wanneer je van begeerte brandt kun je beter trouwen en geen priester worden.

Anoniem zei

Zeker wel, de RKK sluit elke gehuwde man uit terwijl de profielschets in de Bijbel een gehuwde man beschrijft. Alle vernuftige redeneringen van de RKK om dit te omzeilen ten spijt.


De RKK begaat de absurditeit die dit artikel de protestanten verwijt. Alle gehuwde geschikte mannen worden uitgesloten van het priesterschap. Het is niet onbijbels, het is tegen de Bijbel. Niks met sola scriptura, het is gewoon tegen de Bijbel.


"wanneer je van begeerte brandt kun je beter trouwen en geen priester worden."
De RKK stelt sommige mannen dus voor een duivels dilemma dat Bijbels gezien niet kan bestaan.

Je lijkt nu reeds beantwoorde vragen te gaan herhalen. De mazzel!

Hugo Bos zei

Ik geloof toch niet dat 1 Tim. 3 het protestantse standpunt weergeeft. Het accent in dat gedeelte ligt bij het feit dat hij de man moet zijn van één (!!!) vrouw. Hij mag niet in zonde leven en dus niet de man zijn (geweest) van twee om meer vrouwen. Je kunt hierin dus niet lezen dat hij perse getrouwd moet zijn. Wat de Katholieke Kerk leert mbt het celibaat gaat dus zeker niet tegen de Bijbel in, al is het waar dat het ook niet expliciet in de Bijbel zo geleerd wordt. Maar dat hoeft ook niet, aangezien niet alles wat wij geloven uit de Bijbel moet komen.

Anoniem zei

Ja, daar ligt het accent. Er wordt daar dus niet van een oudste geëist dat hij de man is van 0 vrouwen, hij mag best getrouwd zijn, maar dan met maximaal 1 vrouw. De RKK vindt die profielschets blijkbaar niet goed genoeg en maakt er maar van dat priesters in het geheel niet mogen trouwen. De RKK weet het beter dan de Bijbel?

Hugo Bos zei

Dit gedeelte laat inderdaad toe dat een bisschop (oudste) getrouwd is. De Katholieke Kerk wil het niet beter weten dan de Bijbel. Onder bijzondere omstandigheden mag een priester ook getrouwd zijn, ook in de Katholieke Kerk. Het celibaat is dus geen absoluut dogma. Maar de regel is inderdaad het celibaat. En daarin volgt de Kerk Jezus na die toch ook celibatair was. Verder zijn er veel Bijbelgedeeltes waaruit blijkt dat het beter is om je van gemeenschap te onthouden, wanneer je dicht bij God wilt leven. http://verbond.blogspot.fr/2009/10/bijbel-en-celibaat.html

Anoniem zei

In dat gedeelte staat helemaal niets over bijzondere omstandigheden, maar is getrouwd zijn eerder regel dan uitzondering. Het kan wel wezen dat Paulus elders het celibaat prijst, maar hij geeft ook gelijk aan dat het celibaat voor lang niet iedereen haalbaar is. Hij geeft zelf de profielschets van een getrouwde man, dus het was niet zijn bedoeling de regel te stellen dat oudsten celibatair moeten zijn. De 'bijzondere omstandigheden' zijn door de katholieke kerk erbij bedacht.

Hugo Bos zei

Inderdaad, de Katholieke Kerk heeft er van alles 'bij bedacht'. Of dat gerechtvaardigd is, dat is de eigenlijke vraag. De Kerk heeft er veel 'bij bedacht', zoals het feit dat kinderen gedoopt moeten worden, dat staat niet letterlijk zo in de Bijbel. Maar ook dat God Die-enig is, dat staat ook niet letterlijk zo in de Bijbel. Eigenlijk baseert u zich op het zogenaamde Sola Scripture principe, dat alles wat we geloven in de Bijbel moet staan. Maar het probleem is dat dit Sola Scripture principe zelf niet in de Bijbel staat.
Volgens mij hebben de apostelen en hun opvolgers gewoon de volmacht van Christus gekregen om de H. Schrift uit te leggen en te interpreteren (Luk. 10: 16; 12: 12; Matt. 16: 18). Wanneer ze er iet 'bij bedenken' mag dit uiteraard niet tegen Gods Woord ingaan, maar dat is tot nu toe ook nooit gebeurd.

Anoniem zei

Nee, ik baseer mij nu niet op het Sola Scriptura, maar op het feit dat de katholieke kerk er iets bij bedenkt dat tegen de Bijbel ingaat. De katholieke kerk meent een betere profielschets van een oudste te kunnen bedenken dan Paulus. Paulus staat het duidelijk toe dat oudsten getrouwd zijn, maar de katholieke kerk zegt 'Nee, dat mag niet, tenzij er zeer uitzonderlijke omstandigheden van toepassing zijn'.

Anoniem zei

Hallo Hugo

waarom houdt de rk kerk toch zo vast aan het verplichte priestercelibaat????

ik geloof dat het celibaat in principe goed is, want Jezus en Paulus spreken er positief over, maar het is niet voor iedereen goed.

de praktijk van de vroege kerk was, dat er zowel ongetrouwde als getrouwde priesters waren. is dit niet beter en meer in evenwicht?

de orthodoxe kerk heeft dit nooit veranderd en zij hebben prima priesters!

nu er zo weinig priesters meer zijn in de rk kerk kan de mis vaak niet gebeden worden en hebben we zeer veel woord en communievieringen...

en zo is er wel meer...

bijvoorbeeld het brood en de wijn in de mis. sinds 2011 krijgen we geen wijn meer bij de communie, terwijl Jezus het wel zo heeft ingesteld en het ook de norm was totdat de rk kerk het in de twaalfde eeuw veranderde... na vat.2 weer invoerde en nu weer stiekem afschaft...

waar zijn jullie mee bezig???? alles veranderen en dat dan goed praten met allerlei technische redeneringen (waar je zo doorheen prikt...)

een serieus gesprek kun je er niet over voeren.

wat gaan jullie er aan doen????????????????????

Hugo Bos zei

Nee, dat klopt toch niet. De Katholieke Kerk gaat niet in tegen de profielschets van Paulus. Maar gaat voort op de weg die Paulus insloeg. Paulus maakte namelijk al een inperking, oudsten mochten niet de man zijn van meer dan één vrouw. Maar Paulus zegt niet dat oudsten getrouwd moeten zijn. Daarom in de Kerk vrij om die regel nog wat verder door te trekken en oudsten (priesters) te kiezen uit de mensen die ongetrouwd (celibatair) zijn. Het past ook logisch bij wat Jezus tegen zijn discipelen zegt: verlaat alles wat je hebt (je beroep, vader, moeder, enz.) en volg Mij. Dat kan op die radicale manier alleen wanneer je niet getrouwd bent.

Hugo Bos zei

Heel goed staat het hier uitgelegd:
http://verbond.blogspot.nl/2010/07/celibaat-en-het-priesterschap.html

En hier staan Bijbelteksten over dit onderwerp:
http://verbond.blogspot.nl/2009/10/bijbel-en-celibaat.html

Anoniem zei

De katholieke Willibrordvertaling is anders nog aardig stellig in het eerste hoofdstuk van Titus "het moeten mannen zijn van één vrouw". Nu wil ik best geloven dat dit geen harde verplichting is, maar Paulus lijkt op z'n minst aan te nemen dat veel oudsten getrouwd zullen zijn.
Paulus beperkt oudsten daarmee tot één vrouw, maar hij zegt niet dat zijn volgende stap is het huwelijk te verbieden voor oudsten. De weg die Paulus inslaat is hooguit de weg terug naar het monogame huwelijk zoals dat is ingesteld in Genesis 2. Dat Paulus de weg inslaat naar het celibaat is leuk bedacht, maar niet vol te houden. Hij staat oudsten hier nadrukkelijk toe om te trouwen.
Zeker, Paulus prijst het celibaat aan in zijn brief aan de gemeente te Korinthe, maar diezelfde Paulus geeft in diezelfde brief nog aan dat het celibaat voor lang niet iedereen haalbaar is. Ook niet voor oudsten, hij staat het hen immers toe te trouwen.
De Kerk is daar blijkbaar niet tevreden mee en kiest in de regel geen getrouwde mannen als priester uit. Is het kiezen van priesters dan geheel mensenwerk waarin God geen rol speelt? Roept God enkel ongehuwde mannen?
In het rijtje dat Jezus noemt worden ook vrouw en kinderen genoemd, dat heeft vrij weinig met celibaat te maken. Overigens verlieten de apostelen hun beroep niet. Petrus vist in de evangeliën nog wel en Paulus oefende nog zijn beroep als tentenmaker uit. Meerdere malen wordt vermeld dat hij werkte om niemand tot last te zijn (Handelingen 18&20; 1 Kor 4; 1 Thes 2; 2 Thes3).
Petrus was ook getrouwd, we lezen over zijn zieke schoonmoeder en volgens Paulus nam hij zijn vrouw mee op reis (1 Kor 9:5).

Tot slot die 2 linkjes.
De eerste: dat is de pagina waarop we ons nu bevinden.
De tweede: Teksten over tijdelijke onthouding in het huwelijk zijn geen reden om een permanente onthouding verplicht te stellen voor priesters terwijl de Bijbel priesters toestaat te huwen. Als het om de tijdelijke onthouding gaat zegt Paulus bovendien 'Onttrekt u elkander niet, tenzij...' en niet andersom 'Onttrekt u elkander, tenzij...'
Wat Lukas 5 betreft, Petrus was getrouwd en verliet zijn vrouw niet, dat zou namelijk tegen de Schrift en Jezus' woorden ingaan. Dus Lukas 5 kan geen argument zijn om van priesters te verlangen dat ze celibatair zijn.

Hugo Bos zei

Het lukt dat je uit de Bijbel niet rechtstreeks kunt afleiden dat priesters/bisschoppen ongetrouwd moeten zijn. Er staat alleen dat de celibataire staat beter is dan de niet celibataire (1 Kor. 7). De Katholieke Kerk mag dit soort regels maken, omdat ze van Christus die bevoegdheid heeft gekregen.
Wanneer je die bevoegdheid van de Kerk/apostelen niet erkend is natuurlijk de vraag wie dan wel die bevoegdheid heeft. Of moet ieder gelovige maar voor zichzelf uitmaken wat de bedoeling is van Gods Woord voor zijn of haar leven en voor het leven van de Kerk.

Anoniem zei

Je kunt rechtstreeks uit de Bijbel afleiden dat priesters getrouwd mogen zijn, God roept dus getrouwde mannen. Daarnaast zie ik dat de katholieke kerk niet veel verder komt dan de mening dat de roomse traditie gezag heeft en het daarom de toestemming die Paulus geeft mag intrekken.
De katholieke kerk negeert consequent het feit dat Paulus wel wenst dat iedereen ongehuwd is, maar zelf zegt dat dat in het geheel niet haalbaar is en dat het beter is dat men trouwt. Het celibaat is dus niet per se beter (zie vers 2).
Paulus maakt duidelijk waarom het niet haalbaar is:
-vanwege ontucht is trouwen beter
-ieder heeft een eigen gave van God gekregen
-vanwege zelfbeheersing: trouwen is beter dan branden

Vers 2 Ja, maar met het oog op de gevallen van ontucht is het beter dat iedere man zijn eigen vrouw heeft en iedere vrouw haar eigen man.
Vers 7 Ik zou wel willen dat alle mensen waren zoals ikzelf, maar ieder heeft nu eenmaal van God zijn eigen gave ontvangen, de een deze, de ander die.
Vers 9 Maar als zij zich niet kunnen beheersen, laten zij dan trouwen. Het is beter te trouwen dan te branden.

Het moge duidelijk zijn dat Paulus wel positief is over het celibaat, maar dat hij ook realistisch en zegt dat je dit niet van mensen kunt verlangen. Hij gaat er min of meer vanuit dat oudsten trouwen en staat hen toe te trouwen. God roept getrouwde mannen.
Paulus is zelf al heel helder over de vraag of je het celibaat vanwege zijn waardering daarvoor tot regel kunt verheffen en daarmee zijn toestemming aan je laars kunt lappen: Nee, dat kan absoluut niet. Dat leidt tot grote problemen.

Vers 2 en 7 in combinatie met het misbruikschandaal zouden een glasheldere waarschuwing moeten zijn voor de rooms-katholieke kerk.


Sorry, maar op deze manier kun je geen protestanten overtuigen. De redenering "Paulus is er positief over en wij vinden dat de katholieke kerk de autoriteit heeft dat tot regel te verheffen en de rest van Paulus' woorden naast ons neer te leggen" werkt niet bij protestanten.

Hugo Bos zei

Het klopt helemaal dat het celibaat niet voor iedereen weggelegd is, daarom is het priesterschap ook niet iets dat voor iedereen weggelegd is. Niemand wordt gedwongen tot het priesterschap, maar het is een vrije keuze, waar een consequentie aan vast zit, namelijk het celibaat.
Het misbruikschandaal in de Katholieke Kerk heeft niet met het celibaat te maken, maar met de verregaande tolerantie tov homoseksualiteit en vrije seks in de wereld, maar deels ook in de Kerk. Misbruik vond vooral plaats op plekken waar kinderen samen met priesters in een gesloten milieu leefden en waar niet veel controle was. En vooral door mannen (priesters) die jonge jongens misbruikten. Misbruik komt nu uitermate weinig voor in de RKK, wat er naar buiten komt zijn vrijwel allemaal oude zaken uit 70 en 80-er jaren.
u kun t natuurlijk het gezag van de RKK betwisten, maar op grond waarvan heeft u het gezag om deze Bijbeltekst zo uit te leggen als u nu doet? Wie geeft u dat gezag?

Anoniem zei

-Uit de Bijbel blijkt dus dat de roomse kerk een foute koppeling maakt tussen celibaat en priesterschap maakt. Die koppeling is er niet, sterker nog, Paulus geeft oudsten toestemming te trouwen. Paulus verlangt niet van hen dat zij de gave van celibaat (dat is een gave, zie 1 Kor 7:7) hebben.
-Paulus maakt dus wel de connectie tussen celibaat en ontucht.
-Bijbelteksten spreken voor zichzelf. De ontvangers van Paulus' brieven (in dit geval Timotheüs, Titus en de gemeente te Korinthe) hadden geen gezant uit Rome nodig om te begrijpen wat Paulus hen schreef. Paulus is heel helder. In de Korinthebrief zegt hij dat hij het celibaat goed vindt, maar voor weinigen haalbaar. Aan Timotheüs en Titus schrijft hij dat oudsten mogen huwen (eigenlijk staat er zelfs 'moeten').
Als je dat laatste naast je neer wilt leggen, Paulus' wens tot regel wilt verheffen en wilt negeren dat dat vanwege ontucht, branden en verschil in gaven niet mogelijk is, dan moet je ergens gezag vandaan halen. Niemand heeft het gezag tegen de Bijbel in te gaan, de RKK denkt blijkbaar het tegendeel.

Hugo Bos zei

De Bijbel zegt niet dat alle 'oudsten' getrouwd moeten zijn. Wel dat ze niet meer dan één vrouw mogen hebben. Ook alle protestantse 'oudsten' zijn niet allemaal getrouwd. Wat de Katholieke Kerk doet gaat dus niet rechtstreeks in tegen wat de Bijbel zegt, dat zou ze wel doen wanneer ze bijvoorbeeld zou toestaan dat een 'oudste' getrouwd is met twee vrouwen.

Het is mooi dat u de Bijbel zo hoog heeft, maar die Bijbel heeft u gekregen op grond van een besluit van een Katholiek concilie die besloot welke boeken in de Bijbel staan en welke niet.

Anoniem zei

-U negeert mijn reactie compleet.

-De Bijbel is niet door de rooms-katholieke kerk samengesteld. Die heeft er hooguit ten onrechte apocriefen aan toegevoegd.

Hugo Bos zei

Iemand die zich niet kan beheersen moet niet aan het celibaat beginnen daar heeft u gelijk in en daar waarschuwt Paulus voor. En zo iemand raadt de katholieke Kerk af om priester te worden, met het daaraan verbonden celibaat.
De Bijbel is op heel veel punten helemaal niet zo duidelijk. Denk bijvoorbeeld aan de leer omtrent de Drie-eenheid en de Kinderdoop.
Verder heeft de Katholieke Kerk niets aan de Bijbel toegevoegd, de zogenaamde Apocrieve boeken stonden vanaf de eerste eeuwen in de Bijbel, totdat ze er door Luther uit gehaald worden, dat is eenvoudig historisch aan te tonen.

Anoniem zei

-Dat is wederom geen inhoudelijke reactie.
-De Bijbel is wel duidelijk over de drie-eenheid. De kinderdoop is niet Bijbels.
-De apocriefen zijn onterechte toevoegingen aan de Tenach.

Hugo Bos zei

Wanneer de Bijbel zo duidelijk is over bijv. de Drie-eenheid dan daag ik u bij deze uit om een tekst(en) te geven waarin de Drie-eenheid staat, idem mbt de Kinderdoop.
De Tenach is de Joodse Bijbel die in het jaar 70 na Chr. is vastgesteld, daar kunnen we ons als christenen toch niet op baseren? Voor christenen is een joods coniclie in 70 na Chr. niet gezaghebbend ! Vanaf de eerste eeuwen hebben de christenen het Oude Testament gehanteerd incl. de boeken die de protestanten apocrief noemen. Pas bij de Reformatie werden ze door Luther uit de Bijbel gehaald.

Anoniem zei

Hugo dank voor het artikel en de heldere uitleg (of poging daartoe) over het RKK standpunt. Uit aangehaalde verzen (en aanvullingen daarop in reacties) wordt duidelijk dat er in de bijbel geen koppeling tussen celibaat en (roeping tot) leiderschap te vinden is. In een reactie geef je dan ook terecht aan dat (het leiderschap van) de RKK er zelf voor gekozen heeft (overigens pas na een eeuw) deze koppeling/beperking in te voeren.

Dat is een eerlijke vaststelling. Maar daarom heeft het dan ook geen zin om op basis van de bijbel(teksten) een poging te doen deze keuze te rechtvaardigen.

Hugo Bos zei

Met alleen Bijbelteksten kom je er niet, dat is waar. Maar wanneer je het getuigenis van de Kerk van vele eeuwen erbij betrekt wordt het heel duidelijk.