Volgens de Protestanten kan men nog wel burgerlijk goed verrichten, maar op God kan men zijn daden zó weinig richten, dat dit aanstonds weer door het kwaad in de mens te niet gedaan wordt. Door Gods genade gaat het echter beter. Het goede is daardoor alleen het werk van God.
Dit steunt op de mening, dat de geneigdheid tot het kwaad op zich zondig is, en dat er geen verschil van wezen, maar slechts in graad, is tussen doodzonden en dagelijkse zonden, wat wij bestrijden. Als dat waar was, zou er inderdaad geen ogenblik zijn, dat men geen zonde doet. De H. Schrift leert wel, dat de mensen zeer veel zonden doen. Dit is begrijpelijk, door de geneigdheid tot het kwaad. Men is echter nog bekwaam om in vrijheid met Gods genade mee te werken, waardoor Hij ons bijstaat om het goede te doen. Zonder genade, wanneer men deze nl. weigert, is het echter uiterst moeilijk lang in het goede te volharden.
Nergens leert de H. Schrift volstrekte onbekwaamheid tot het goede. Ps. 14:1-3: "De dwaas zegt in zijn hart: Daar is geen God; en zij verderven het, zij maken het gruwelijk met hun werk, daar is niemand die goed doet. De Here heeft uit de hemel nedergezien op de mensenkinderen, om te zien of iemand verstandig ware, die God zocht: zij zijn allen afgeweken, tezamen zijn zij stinkende geworden, daar is niemand die goed doet, ook niet één". Het Joodse volk valt hier echter niet onder, blijkens vers 4: "Hebben dan alle werkers der ongerechtigheid geen kennis, die mijn volk opeten alsof zij brood aten?" In Rom. 3:10-12 past Paulus vers 1-3 juist toe op de Joden. Zo blijkt dat men deze woorden niet zo ernstig moet nemen als zij klinken. Gen. 6:5-9: "En de Here zag dat de boosheid des mensen menigvuldig was op de aarde, en al het gedichtsel der gedachten zijns harten te allen dage alleenlijk boos was..... Noach was een rechtvaardig, oprecht man in zijne geslachten." Het slaat dus niet op alle mensen. Ps. 51:7: "Zie, ik ben in ongerechtigheden geboren, en in zonde heeft mij mijne moeder ontvangen". David kan hier met "zonde" de geneigdheid tot het kwaad bedoelen, omdat die een gevolg is van de erfzonde en tot zonde leidt. Waarschijnlijker is echter, dat hij zijn eigen zonden bedoelt, daar de psalm een schuldbekentenis is. Hij geeft dan in zijn droefheid in overdreven bewoordingen te kennen, dat hij reeds van kindsbeen af gezondigd heeft. Uit al deze teksten blijkt dus geen volstrekte onbekwaamheid tot het goede, maar wel, dat het zonder de genade uiterst moeilijk is.
Door de heiligmakende genade staan wij in verbinding met Christus. Hij is de wijnstok, wij zijn de ranken. Wij putten uit Hem levensappen, de hulp van zijn genade, waardoor het goddelijk leven steeds meer in ons groeit. Daardoor neemt ook in ons het vermogen in kracht toe om God in de hemel te kennen en lief te hebben. Wij kunnen daaraan vrij meewerken. Daarom spoort de H. Schrift ons aan, deze genade niet te verliezen, maar ze toe te doen nemen. Bijv. 2 Petr. 3:17-18: "Gij dan, geliefden, wacht u dat gij niet door de verleiding der gruwelijke mensen mede afgerukt wordt, en uitvalt van uwe vastigheid; maar wast op in de genade en kennis onzes Heren en Zaligmakers Jezus Christus."
Alleen goede werken die wij door Gods genade kunnen verrichten zijn daarom van waarde. In deze geest moet men derhalve de volgende teksten zien, niet van onbekwaamheid om vrijwillig mede te werken: Joh. 15:4-5: "Gelijkerwijs de rank geen vrucht kan dragen van zichzelve, zo zij niet in de wijnstok blijft, alzo ook gij niet, zo gij in mij niet blijft. Ik ben de wijnstok, en gij de ranken: die in mij blijft, en ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder mij kunt gij niets doen." Filipp. 2:12-13: "Werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven; want het is God die in u werkt beide het willen en het werken, naar zijn welbehagen." 2 Cor. 3-5: "Niet dat wij van onszelve bekwaam zijn iets te denken als uit onszelve, maar onze bekwaamheid is uit God."
Bron: http://www.stpiusx.be/protestantse-opwerpingen-tegen-de-katholieke-kerk (met toestemming overgenomen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten