De Bijbel zegt: "Die geloofd zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden; maar die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden", Het Doopsel wordt hier de tweede maar niet genoemd en is dus niet noodzakelijk ter zaligheid.
De noodzakelijkheid van het Doopsel werd op verschillende wijzen aangetoond, zodat er geen reden is, om van een enkele tekst het tegenovergestelde te verwachten. Zie deze tekst echter in zijn verband in het vorige antwoord. Wanneer het Doopsel alleen een bevestiging was van de reeds ontvangen geloofsgenade, is het onbegrijpelijk waarom Christus dan bij zijn hemelvaart de plechtige opdracht gaf, maar ook om overal te gaan dopen. Christus gaf daarna in de boven aangehaalde woorden de reden hiervan, namelijk dat geloof en Doop beide voorwaarden zijn ter zaligheid. Daaruit volgt, dat het niet voldoen aan deze voorwaarden oorzaak is van veroordeling. Toch wordt dan alleen over het geloof en niet over het Doopsel gesproken. Wij kunnen daaruit besluiten, dat het Doopsel wel noodzakelijk is ter zaligheid, maar dat het niet voldoen aan deze voorwaarde toch altijd geen veroordeling bewerkt.
Dit is in overeenstemming met een ander punt der katholieke leer, dat zegt, wanneer men niet in de gelegenheid is om gedoopt te worden, alleen de wens om gedoopt te worden noodzakelijk is. De Katholieke Kerk besluit dit uit de wil van God, om alle mensen zalig te maken. God deelt zijn genade uit door middel van de sacramenten, maar ook zonder deze, daar de H. Schrift herhaalde malen over mededeling van genade spreekt, zonder daarbij sacramenten te vermelden, bijv. wanneer het gaat over vergiffenis van zonden of over het gebed. Wel zijn de sacramenten de verkiezelijkste weg, zodat het Doopsel zelfs noodzakelijk is, maar deze noodzakelijkheid mag toch geen belemmering zijn voor de uitdeling van Gods genade aan mensen die buiten hun schuld dit sacrament niet kunnen ontvangen. Dat zou niet in overeenstemming zijn met Gods wil om alle mensen zalig te maken, God zou aldus het doel dat Hij met de sacramenten voor ogen heeft voorbijstreven. Natuurlijk moet men dan nog wel het Doopsel, omdat God dit noodzakelijk acht, willen ontvangen, want God kan toch geen uitzondering maken, terwijl men er zelf niets om geeft. Men noemt dit het Doopsel van begeerte.
Door het Doopsel van begeerte kunnen bijv. zalig worden personen die menen geldig gedoopt te zijn, hoewel dit niet het geval was, doordat het water niet gevloeid heeft, wat gemakkelijk kan geschieden bij het Doopsel door besprenkeling; alsook heidenen, die in alles Gods wil wensen te volbrengen, dus ook inzake het Doopsel, hoewel ze het bestaan ervan misschien nog niet eens weten. Mogelijk voldoen zij op dezelfde wijze ook aan de verplichting om te geloven, met de hulp van Gods genade, God in alles te willen geloven, ook al weet men niet wat dat inhoudt.
Bron: http://www.stpiusx.be/protestantse-opwerpingen-tegen-de-katholieke-kerk (met toestemming overgenomen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten