Ook dit sacrament steunt weer voornamelijk op de Overlevering, maar dat is voldoende. Zelfs Oosterse christelijke kerken, als de Kopten in Egypte, die zich in de 5e eeuw van de Kerk afscheidden, en nu daar nog volgelingen hebben, aanvaarden tot op de huidige dag dit en de andere sacramenten der Katholieke Kerk, wat dergelijke opstandige elementen toch zeker niet zouden doen, als het slechts een instelling van de Katholieke Kerk was.
Reeds de Kerkvaders verwezen naar Hand. 8:14-17: "Als nu de apostelen die te Jeruzalem waren, hoorden, dat Samaria het woord Gods aangenomen had, zonden zij tot hen Petrus en Johannes, dewelken afgekomen zijnde, baden voor hen, dat zij de H. Geest ontvangen mochten (want hij was nog op niemand van hen gevallen, maar zij waren alleenlijk gedoopt in de naam des Heren Jezus); toen leiden zij de handen op hen, en zij ontvingen de H. Geest".
Volgens de Protestanten was dit een charisma. 1 Cor. 12, 28-30 zegt echter: "En God heeft er sommigen in de gemeente gesteld, ten eerste apostelen, ten tweede profeten, ten derde leraars, daarna krachten, daarna gaven der gezondmakingen, behulpsels, regeringen, menigerlei talen. Zijn zij allen apostelen? Zijn zij allen profeten? Zijn zij allen leraars? Zijn zij allen krachten? Hebben zij allen gaven der gezondmakingen? Spreken zij allen met menigerlei talen? Zijn zij allen uitleggers?"
Men ontving dus niet allen dezelfde charismatische gaven. Toch achten de apostelen in Hand. 8 het nodig, dat gewone gelovigen die gedoopt waren, alleen om hun geloof de handen werden opgelegd om de H. Geest te ontvangen. Het is dus een gave voor ieder, en derhalve geen charismatische. Het moet een vervulling zijn van Christus' belofte aan alle gelovigen bij Joh. 7:38-39: "Die in Mij gelooft, gelijkerwijs de H. Schrift zegt, stromen des levenden waters zullen uit zijn binnenste vloeien. En dit zeide Hij van de H. Geest, dewelke ontvangen zouden die in hem geloven, want de H. Geest was nog niet, overmits Jezus nog niet verheerlijkt was".
Volgens de Overlevering geschiedt deze handoplegging ter vervolmaking van het kindschap Gods, dat men in het Doopsel ontvangt; de H. Geest sterkt om niet alleen voor zichzelf, maar ook naar buiten, moedig zijn geloof te belijden. In het Nederlands heet dit sacrament daarom Vormsel, afgeleid van het oud-Hollandse woord "vroom", dat toen "dapper" betekende. Het hoofdbestanddeel is thans zalving met olie.
• Tertullianus in "De carnis resurrectione", 8: "Het vlees wordt getekend, om ook de ziel te sterken; het vlees wordt door de handoplegging overschaduwd, opdat ook de ziel door de Geest verlicht worde."
• In "De baptismo", 7-8: "Zo komt ook vleselijk de zalving over ons, maar heeft een geestelijke uitwerking; zoals ook de vleselijke handeling van het Doopsel, dat wij in het water ondergedompeld worden, en een geestelijke uitwerking, dat wij van onze misdaden verlost worden. Daarna heeft onder zegening de handoplegging plaats, met aanroeping en uitnodiging van de H. Geest.
• H. Cyprianus in brief 73, 9: "De Samaritanen, die het wettige en kerkelijke Doopsel ontvangen hadden, behoefden niet opnieuw gedoopt te worden, maar door Petrus en Johannes werd slechts gedaan wat ontbrak, opdat na gebed en handoplegging over hen de H. Geest zou worden uitgestort. Dat geschiedt nu ook bij ons, opdat degenen die in de Kerk gedoopt worden, aan de overheden der Kerk worden aangeboden en door ons gebed en handoplegging de H. Geest ontvangen en door het zegel des Heren vervolmaakt worden."
• H. Joannes Chrysostomus in zijn homilie op de Handelingen, 14, 3: "Zie, de schrijver zegt niet te veel (in Hand. 8); hij zegt immers niet hoe, maar slechts dat ze geheiligd zijn door middel van gebed; het is immers heiliging; de hand van een man wordt opgelegd, maar alles werkt God, en het is Zijn hand die het hoofd van de geheiligde raakt, als hij naar behoren geheiligd wordt."
Bron: http://www.stpiusx.be/protestantse-opwerpingen-tegen-de-katholieke-kerk (met toestemming overgenomen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten