De Katholieke Kerk neemt aan, dat het door Christus ingestelde Kerkelijk leergezag onder Gods bijstand de H. Schrift onfeilbaar verklaart. Hoe nodig dit is, blijkt hieruit, dat wie zich daaraan onttrekken, zoals de protestanten, tot de meest uiteenlopende opvattingen komen. Daarom kan de Kerk, wanneer hiervoor algemeen propaganda gemaakt wordt, het lezen der H. Schrift verbieden. Al leest men ze dan niet, men kan ze dan nog altijd horen prediken.
Voor het eerst geschiedde dit in de 13e eeuw door enige bisschoppen van Zuid-Frankrijk voor hun onderdanen, toen daar de dwaling der Albigenzen heerste, welke, met een beroep op de Bijbel, tot een losbandig leven leidde. Een verbod voor heel de Kerk werd pas in 1564 uitgevaardigd, wegens de algemeen verbreide dwaling van het protestantisme, die zich geheel aan het leergezag onttrok, maar zich alleen beriep op de Bijbel, die door de verder gevorderde boekdrukkunst nu meer verspreid kon worden. Verboden werden alle niet-katholieke vertalingen in de volkstaal. In de oorspronkelijke tekst, dus in het Hebreeuws en in het Grieks, alsook in de Latijnse vertaling der Katholieke Kerk, de Vulgaat, mocht de Bijbel gelezen worden, en in katholieke vertalingen in de volkstaal met bijzonder verlof. Toen het gevaar voorbij was, werd bepaald, dat er geen bijzonder verlof meer nodig was om een katholieke vertaling in de volkstaal te lezen, wanneer deze kerkelijk is goedgekeurd en daarenboven voorzien van verklaringen van Kerkvaders of katholieke theologen. Niet-katholieke vertalingen in de volkstaal mogen door hen, die ze voor hun studie nodig hebben, gelezen worden, wanneer deze in hun voorrede en aantekeningen de katholieke leer niet formeel bestrijden.
Bron: http://www.stpiusx.be/protestantse-opwerpingen-tegen-de-katholieke-kerk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten