We verwezen al eerder naar een goede
bijdrage van Joël Valk, die reageerde op een
artikel van ds. L.J. Geluk die In het Reformatorisch Dagblad schreef over
de heiligverklaringen van twee pausen. Ds. Geluk geeft nu weer een reactie op
het artikel van Joël Valk, hier een bespreking van dit artikel.
Het klopt dat Rome niet aanspreekbaar is op het Sola
Scriptura, omdat ze dit ‘dogma’ niet accepteert. Het grote probleem met het
Sola Scriptura is dat het niet in de Bijbel staat. Geen enkele tekst in de
Bijbel zegt ons dat we alle zaken omtrent ons geloof enkel en alleen mogen
baseren op wat in de H. Schrift staat. Sterker nog de H. Schrift geeft duidelijk
aan dat de Traditie
en het Leergezag
eveneens richting geven aan ons geloof. Deze andere twee pijlers zijn dus ook gezaghebbend,
net als de H. Schrift. Ds. Geluk daag ik uit om één Bijbeltekst te noemen
waarin het Sola Scritura geleerd wordt. Natuurlijk zijn er teksten waarin
geleerd wordt dat de H. Schrift geïnspireerd is, en dat aanvaarden katholieken
van harte. En er zijn teksten waarin blijkt dat Gods woord gezaghebbend is voor
ons geloof en dat wij ons leven daarnaar moeten richten. Enzovoorts. Maar
nergens staat dat we ons geloof op de H. Schrift alleen mogen baseren.
Dat de heiligen voorbede voor ons doen staat wel degelijk in
de H. Schrift, zie bijv. Open. 8: “En er
kwam een andere engel, en stond aan het altaar, hebbende een gouden wierookvat;
en hem werd veel reukwerks gegeven, opdat hij het met de gebeden aller heiligen
zou leggen op het gouden altaar, dat voor den troon is. En de rook des
reukwerks, met de gebeden der heiligen, ging op van de hand des engels voor
God.” (vers 3 en 4, zie ook Open. 5: 8). Ook het feit dat we eer moeten
brengen aan de heiligen die ons zijn voorgegaan is geheel Bijbels. Essentieel
onderdeel van de katholieke heiligenverering is dat we de heiligen moeten
navolgen, omdat ze een goed voorbeeld van een heilig leven hebben gegeven. Dat
leren we o.a. van de H. apostel Paulus, die immers zegt dat we hem moeten
navolgen. Zo zegt hij: “Weest mijn navolgers, gelijkerwijs ook ik van Christus.”
(1 Kor. 11: 1). Opvallend is dat er niet staat dat we navolgers van Christus moeten
zijn, maar navolgers van Paulus! En dat omdat hij (Paulus) Christus navolgt (zie
ook Fil. 3: 17; 1 Tess. 1: 6; 1 Kor. 4: 16). Het eren van hen die ons
voorgegaan zijn wordt ook duidelijk geleerd in de H. Schrift, zo staat in de Hebreeënbrief:
“Gedenkt uwer voorgangeren, die u het
Woord Gods gesproken hebben; en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst
hunner wandeling.”( Hebr. 13: 7).
Verder ergert ds. Geluk zich: “In de tweede plaats betekent
”oecumene” voor Rome niet een serieus, luisterend gesprek met andere
(wereld)kerken, maar het voortdurend poneren dat alleen zij de ware kerk is en
beslist wat waarheid is.” Het is toch zeer wel mogelijk om een serieus en
luisterend gesprek te hebben, terwijl je tegelijkertijd vasthoud aan een
bepaalde waarheid die absoluut is. Zo kan ds. Geluk toch ook een serieus en
luisterend gesprek hebben met een ongelovige, terwijl hij uitgaat van de
absolute waarheid dat God bestaat en ons geschapen heeft. Verder leert de H.
Schrift heel duidelijke dat het de
Kerk is die pijler en fundament is van de waarheid (1 Tim. 3: 15), niet
gek dus dat de katholieke Kerk er vanuit gaat dat ze de waarheid bezit.
Tenslotte noemt ds. Geluk nog de vergoddelijking van Maria,
nu daarop kan de reactie kort zijn. De Katholieke Kerk vergoddelijkt Maria
niet. Er is een wezenlijk verschil tussen vereren en aanbidden, dat laatste
komt alleen God toe, het eerste is iets dat ook gegeven kan worden aan mensen
die eer verdienen. En Maria zelf heeft toch zelf in haar Magnificat gezegd dat
alle geslachten haar zalig prijzen, nu dat is wat katholieken en dat is wat katholieken doen en het is iets
waar ds. Geluk zijn handen niet aan lijkt te willen branden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten