In het Reformatorisch Dagblad van 14 januari staat een interessant
artikel over de Biecht: “Biechten
mag, in een gesprek van hart tot hart”. Een week later wordt hierop
gereageerd met dit artikel “Christenen
hebben baat bij biecht.“ Een boeiende discussie en het antwoord op de
vraag is onthullend. Gezien het kernprincipe van de protestanten: Sola
Scripture is het opvallend dat zo veel een beroep gedaan wordt op de Traditie
en de Kerkvaders en zo weinig op de H. Schrift. Dat laatste is voor
protestanten toch de enige basis voor hun geloof? Waarom zijn uitspraken van
Maarten Luther en Johannes van Calvijn in deze discussie dan relevant? En
waarom alleen deze recente ‘kerkvaders’ citeren en niet
de eerdere? Het antwoord op die laatste is vraag is dat die eerdere
Kerkvaders de katholieke visie hebben gehad en dat de visie van Luther en
Calvijn uitvindingen zijn van heel recente datum, gezien de Kerkgeschiedenis van
2.000 jaar.
Waarom niet teruggaan tot de H. schrift die toch argumenten genoeg
geeft voor het Katholieke sacrament van de Biecht? Er
zijn Schriftuurlijke argumenten genoeg voor. Wilt u meer weten dan kunt u
ook dit
artikel lezen.
1 opmerking:
Op zich een goed idee. Maar omdat protestantse dominees de zonden niet mogen vergeven, is het niet meer dan het bieden van een luisterend oor.
Een reactie posten