Eén offer is er maar nodig, het Kruisoffer, waardoor Christus de genade der verlossing verdiend heeft. Aan het Laatste Avondmaal droeg Christus echter ook een offer op, dat Hij gelastte tot Zijn gedachtenis te herhalen. Dat kan derhalve geen nieuw offer zijn, maar moet deel uitmaken van het Kruisoffer. De H. Schrift leert dat het een offer is, en dat moeten wij dus vasthouden, al zegt zij niet uitdrukkelijk op welke wijze dat geschiedt. Ook door de Kerk is niet als geloofspunt afgekondigd, op welke wijze de H. Mis een deel is van het Kruisoffer, dus is het een vrije kwestie.
Het is in ieder geval geen bloedig offer, Christus laat Zich niet opnieuw doden. Ook wordt de genade hier niet verdiend, want dat geschiedde aan het Kruis. Bij Matth. 26:28 zei Christus , dat Hij Zich hier offert "tot vergeving der zonden". Dat kan dus alleen de mededeling der kruisgenade, de werkelijke vergeving, zijn. Aangaande hoe Christus Zich dan wel offert, kunnen we, zij het redelijke, veronderstellingen maken:
Christus is hier op sacramentele wijze tegenwoordig, Hij offert Zich dus onder de gedaanten van brood en wijn. Het zijn niet louter tekenen, zoals de Protestanten zeggen, maar tekenen van Christus' werkelijke tegenwoordigheid onder deze gedaanten. Zo zijn het ook tekenen van Christus' werkelijke offer. Krachtens de woorden: "Dit is mijn lichaam, dit is mijn bloed" zijn Christus' lichaam en bloed hier gescheiden tegenwoordig, dus wordt Hij volgens die woorden geofferd. Dat zijn derhalve offerwoorden en offertekenen. Dat in feitelijkheid lichaam en bloed niet meer te scheiden zijn, vloeit voort uit een andere oorzaak, zijn verheerlijkte toestand, volgens welke Christus zowel onder de gedaante van brood als van wijn met ziel en lichaam, met lichaam en bloed, met godheid en mensheid, geheel tegenwoordig is.
Het Kruisoffer is dus niet voldoende, Christus moet zich herhaaldelijk opnieuw offeren, zeggen de Protestanten volgens afschuw. "Wat onderscheid is er tussen het Avondmaal des Heren en de Paapse Mis?" zegt de Heidelbergse Catechismus in vr. 80, en antwoordt dan o.m. "Maar de Mis leert, dat de levenden en de doden niet door het lijden van Christus vergeving der zonden hebben, tenzij dat Christus nog dagelijks voor hen van de Mispriesters geofferd worde, en dat Christus lichamelijk onder de gestalte des broods en des wijns is, en daarom ook daarin moet aangebeden worden; en alzo is de Mis in de grond anders niet dan ene verloochening der enige offerande en des lijdens van Jezus Christus, en ene vervloekte afgoderij".
Een zieke, die voor eens en voor altijd aan God het offer van zijn leven heeft aangeboden, kan, al trekt hij het nooit terug, dagelijks deze opdracht hernieuwen. Zo kan ook Christus hier tot uitdrukking brengen, op welke wijze dan ook, dat Zijn Leven, dat Hij voor eens en het heil der zielen blijft toegewijd "tot vergeving der zonden".
Christus sluit hier op heerlijke wijze aan bij de geestelijk-stoffelijke menselijke natuur. Ten allen tijde en bij alle volkeren heeft men uiterlijke offers gekend om daardoor tot uiting te brengen, dat men God als Heer en Meester van alles erkent, alsook om voldoening te geven voor tekortkomingen in de erkenning van dit gezag, en om hem te bedanken voor zijn gaven en nieuwe gunsten van Hem af te smeken. Men deed dit niet alleen afzonderlijk, voor zich alleen, maar ook in het openbaar, voor de gemeenschap, die Godsgezag moet erkennen. Toch zijn al die offers zeer onvolmaakt, men geeft aan God geringe gaven en die toch reeds aan hem toebehoren. Christus komt ons in de H. Mis te hulp. Als middelaar tussen God en de mensen, draagt Hij God daar een Offer van oneindige waarde, onder voor ons waarneembare tekenen op, Wij offeren dan met Christus, Hemzelf en ons, onze bezittingen, onze goede daden, de kruisen die Hij ons overzendt en die wij uit liefe tot Hem op ons nemen. Zijn voorbeeld prikkelt onze offermoed, en Hijzelf komt tot ons, in offergedaante, om steeds meer in ons te leven.
• H. Joannes Chrysostomus in zijn homilie op Hebr. 17:3: "Derhalve is er om deze reden maar één offer; zijn er overigens om deze reden, dat Hij op vele plaatsen geofferd wordt, vele Christussen? Geenszins, maar één Christus is er overal, die zowel hier volledig is, als daar volledig, één lichaam. Zóals dus de op vele plaatsen geofferde één lichaam uitmaakt en niet vele lichamen, zo is er ook maar één offer."
Bron: http://www.stpiusx.be/protestantse-opwerpingen-tegen-de-katholieke-kerk (met toestemming overgenomen)
6 opmerkingen:
Is 'onbloedig offeren' niet een tegenspraak? Onbloedig=geen pijnen, geen leed.
Een offer dat op welke wijze dan ook geen pijn doet, hetzij geestelijk hetzij lichamelijk, bestaat dat?
Kunt u het woord offer definiëren?
Interessant punt. Het offer dat in de H. Mis wordt opgedragen is één en hetzelfde offer als het offer dat Jezus Christus op het kruis gebracht heeft en dat dus wel gepaard ging met pijn en leed. Wij voegen onze offers in goede werken en offergaven (collecte) en die offers doen ook pijn, als het goed is tenminste wel. Is dit een bevredigend antwoord voor u?
Hoe kan dan 'het offer' onbloedig tegenwoordig worden gesteld?
Want Jezus Christus leed aan het Kruis, met Zijn Lichaam en Zijn bloed, dat was het offer.
Zijn Lichaam wordt tegenwoordig in brood en wijn. Is dit het Lichaam van aan het Kruis (lijkt me voort te vloeien uit de term 'tegenwoordig stellen van het offer') of van de Opgestane Christus? Juist zo'n terminologie lijkt een verschil aan te brengen tussen de het Lichaam van Christus aan het kruis, de offerande, en het Lichaam van Christus nu, de Opgestane, want anders hoefde het offer van het Kruis niet tegenwoordig gesteld worden en was het voldoende Zijn Lichaam, zoals Hij nu is aan de Rechterhand van God, in het hier te brengen. De terminologie behoeft wat uitwerking voor mij.
Hoe het kan weet ik niet, zoals ik ook niet weet hoe God hemel en aarde geschapen heeft en hoe Christus uit de doden is opgestaan.
Of het voldoende was geweest wanneer, .... dat weten we ook niet denk ik. Maar God heeft het zo gewild dat zijn Zoon in Lichaam en Bloed echt en werkelijk bij ons is in het H. Sacrament. Hij heeft immers ook beloofd: "Ik ben met U tot aan de voleinding der wereld."
Of er een echt verschil is tussen Christus lichaam voor en na zijn opstanding kan ik niet goed zeggen. Na zijn opstanding had Hij een verheerlijkt lichaam, dat is anders. Maar hoe en wat weten wij niet echt.
Wanneer ik nog iets tegenkom dat hier een beter antwoord op geeft zal ik het alsnog posten.
De artikelen van prof. van der Ploeg zijn erg goed: http://www.bitterlemon.nu/#h-eucharistie-geheim-van-het-geloof
http://www.bitterlemon.nu/#de-h-communie-een-offermaal
http://www.bitterlemon.nu/#de-h-eucharistie
http://www.bitterlemon.nu/#de-h-mis-een-offer
Een reactie posten