Paulus zegt van het huwelijk: "Deze veborgenheid (sacramentum) is groot", is het terrecht dat Roomsen het een sacrament noemen?

Het voornaamste argument is weer de Overlevering. Voor de H. Schrift wordt naar deze tekst verwezen, maar niet omdat daar het woord "sacramentum" gebruikt wordt. De eenheid tussen man en vrouw in het huwelijk moet volgens St. Paulus in Ef. 5:31-21 even groot zijn als tussen Christus en de Kerk: "Daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten en zal zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot één vlees wezen. Deze verborgenheid is groot, doch ik zeg dit, ziende op Christus en de gemeente". Met Christus zijn wij door de heiligmakende genade verbonden. De eenheid tussen Christus en de Kerk is dus zeer groot. Daarom noemt hij het een grote verborgenheid. De zwakke menselijke natuur is uit zichzelf niet in staat om het huwelijk van deze eenheid een evenbeeld te doen zijn, maar heeft daartoe Gods genade nodig. Hieruit besluit men, dat Paulus hier insinueert, zonder het nadrukkelijk te zeggen, dat Christus aan de huwelijksband der christenen genade verbonden heeft. De innige eenheid hiervan is dan een teken, dat God zijn genade verleent, zonder welke zij niet mogelijk is, en derhalve het sluiten van de huwelijksband een sacrament. Meer dan een insinuatie is het echter niet, zekerheid verschaft alleen de Overlevering. Toen de Protestanten hun mening, dat er maat twee sacramenten zijn, aan de schismatieke Griekse Kerk wilden opdringen, in plaats van zeven, werd dit door de schismatieke Griekse kerkvergaderingen van 1638 en 1642 te Constantinopel veroordeeld, en heel het schismatieke Oosten bezit nog onze zeven sacramenten tot op de huidige dag. Wanneer deze niet op de Overlevering steunden, zouden zij ze niet op gezag alleen van de Katholieke Kerk, waarvan zij zich afgescheiden hadden, behouden hebben.

• H.Augustinus in "In Joannis evangelium tractatus", 9, 2: "Daarom kwam de Heer derhalve, toen Hij daartoe uitgenodigd was, ter bruiloft, opdat de echtelijke zuiverheid versterkt zou worden, en het sacrament des huwelijks aan de dag zou treden; want de bruidegom van die bruiloft verzinnebeelde de persoon des Heren, tot wie gezegd werd: Gij hebt de goede wijn tot nu toe bewaard. De goede wijn heeft Christus immers tot nu bewaard, namelijk in zijn evangelie."

• In "De nuptiis et concupiscentia", 1, 10, 11: "Ook een sacrament des huwelijks wordt aan de gehuwde gelovigen toevertrouwd, waarom de apostel zegt: "Mannen, hebt uw vrouwen lief, zoals ook Christus de Kerk heeft liefgehad"(Ef. 5:25); het doel van dit sacrament is ongetwijfeld, dat man en vrouw, zolang zij leven, onafscheidelijk in de echt verbonden blijven, en het niet geoorloofd zij, tenzij in geval van overspel, dat de echtgenoten van elkander gescheiden worden."

Bron: http://www.stpiusx.be/protestantse-opwerpingen-tegen-de-katholieke-kerk (met toestemming overgenomen)